Grote vogelshow.

De vogels hebben eindelijk het voer ontdekt dat we al bijna twee weken geleden voor ze hebben opgehangen. Binnen een kwartier trekt het voer een hele trits vogeltjes aan.

• Kuifmees
• pimpelmees
• staartmees
• zwartmees
• koolmees
• huismus
  
• heggemus

Op een gegeven moment wordt het zo gezellig dat aan één vetbol een hele familie van vijf staartmezen zich te goed doen. Wat een feest!

nog een leuke link!

Het Pfahlbautenmuseum hier in het dorp heeft een webcam. Daarop kun je direct zien wat voor weer het bij ons is!

http://www.pfahlbauten.de/webcam/cam.php

We hebben ons aardig 'ingeleefd'!

We hebben een paar dagen internet.Zolang broer hier is en zijn 'dongel' hier is. Daarna moeten we nog even kijken of we gebruik mogen maken van de internet verbinding van hier.

De verhuizing is redelijk soepel verlopen. De hoeveelheid was iets te mager ingeschat, dus op het laatst was het spannend of de tuinbank en nog wat dingen erin pasten. Na veel gemopper en ik denk wat Pools gevloek is alles er toch ingegaan.

De vakantiewoning bevalt prima (al willen we natuurlijk het liefst in ons eigen huisje zitten) Fabian heeft hier in huis een vriendinnetje. De dochter van de eigenaresse. Ze spelen erg leuk samen. Fabian verstaat alles, maar blijft redelijk strak Nederlands terugpraten! Ook heeft hij van Antonia engels leren tellen!

Fabian is al 1 dag naar school geweest. We hadden gebeld of hij die dag mocht komen en ik had het hem beloofd, maar die ochtend konden we niet met de auto op pad, omdat er een halve meter nieuwe sneeuw was gevallen. Van mevrouw B. mochten we een slee lenen en zo zijn we toch nog 'boven' gekomen. Hij heeft het erg naar zijn zin gehad, maar wat wil je ook anders; ze gingen sleeen!

Suzanne is 1 ochtend naar juf Iris geweest en vond het ook erg leuk! Iris had geen ouderdienst voor die ochtend, dus ik heb me geheel vrijwillig opgeofferd. (ik wou toch min of meer blijven en heb meteen de benodigde bonnen voor de komende maand binnen!) De tweede keer dat ze nog had kunnen gaan heb ik haar thuis gehouden, want ze had een blaasontsteking.

Inmiddels is de blaasontsteking over en de sneeuw is ook al een tijdje weg. Het is erg fris buiten.

Ook kregen we van de belastingdienst te horen dat mijn moeder is overleden. Een beetje een dubbel gevoel zo rond kerst. Ik had haar al ruim twee jaar niet gezien en ze zal erg eenzaam gestorven zijn, maar uiteindelijk heeft ze er min of meer zelf voor gekozen. Ik heb er vrede mee dat ze er niet meer is. Het brengt rust.

Ter afsluiting nog twee grappige Suzanne woorden:

Pokketje-puiken (koppeltje duikelen)
bobbi wammerer (bodywarmer)

Haar knuffelhondje heet Snuffie en het stokpaardje wat ze gekregen heeft heet Snuf. En de pop heet De Babyborn...

Nog even snel een blogje

Nou fase 2, het inpakken, is vollop aan de gang en voor de computer zo ingepakt gaat worden nog even snel een blogje met een bakkie. Het was nog even spannend of we met de zieke Fabian wel naar opa en oma konden gaan, maar zaterdag was hij toch voldoende opgelapt dat het ging. Hij is nog steeds niet de oude, maar ja, die hoest is echt heel vervelend. Suus en ik hebben er ook nog last van en bij mij voelt het alsof het nog wel even blijft hangen...

Gisteren, maandag kregen we wel even een grote schrik. De verhuizers stonden (een dag te vroeg) al voor de deur. Twee Poolse mannen. Ze kwamen uit Engeland en waren een vroeger dan geplanned. Maar ze waren heel relaxed en ze zijn alvast begonnen met de kinderkamers en eigenlijk liep het heel vlotjes.

Je hoort wel eens mensen klagen dat het land overspoeld wordt met polen, maar ik kan werkgevers geen ongelijk geven om polen in dienst te nemen. Die mensen kunnen nog eens hard werken. Ze zijn om 11 uur begonnen en tot 4 uur aan een stuk door, zonder pauze hebben ze ingepakt! Petje af hoor!

Nou ik brei er een eind aan, dan kan de slaapkamer worden ingepakt. Voorlopig de laatste blog. Tot over een paar weken hopelijk!

Laatste loodjes,

De laatste loodjes wegen zwaar... Fabian is nog wat zieker geworden en heeft gisteren de halve bank ondergespuugd... Gelukkig kwam het door het hoesten en heeft hij niet ook nog een buikgriep te pakken. Vandaag ging het al wat beter maar hij heeft wel het Sinterklaasfeest op school 'gemist'. Gelukkig heeft hij er nog geen echt besef van wat het inhoud.

Juf Liesbeth was nog wel even langsgekomen om gedag te zeggen, maar toen sliep Fabian net. Maar de schat had vanavond nog even gebeld om afscheid te nemen van Fabian!

Suzanne is weer redelijk de oude al heeft ze nog een kuchje en geirriteerde wangetjes. En ik ben alleen nog wat moe van al het gezorg, gestress en gehoest. Gisteren zag ik het even niet zo zitten, omdat ik echt nergens aan toe kwam en met een boel extra werk werd opgezadeld, maar vandaag schoot het allemaal wel lekker op en heb ik er weer alle vertrouwen in dat het allemaal wel goed komt.

Uche uche...

Ik had al het gevoel dat er nog wel wat aan zou komen en ja hoor... We lijken wel de familie hoesteproest. Suzanne is gelukkig na de antibiotica niet meer benauwd, maar nog wel moe en aan het hoesten. Fabian doet ook flink mee en had vannacht behoorlijke koorts. Nu ligt hij lekker op de bank te slapen. Ik hoop dat hij vrijdag genoeg opgeknapt is voor het grote Siterklaasfeest op school.

We zouden deze week te horen krijgen of dat speciale deel van de financiering door gaat. We hebben nog niks gehoord, maar gelukkig ook nog geen bericht dat ze dokumenten in het Duits vertaald willen zien.

Ik heb sinds een paar weken een nieuwe hobby. Ik maakte al dingetjes van vilten lapjes, maar nu ben ik begonnen dingen zelf te vilten van wol. Een muis en Kabouter en een bal zijn al aardig gelukt en ik ben heel enthousiast. Fabian is ook erg enthousiast en vind het geweldig wat ik allemaal maak en wat je allemaal nog kunt maken. Vanochtend zei hij zelfs: "Mamma, ga jij maar weer breien!"

Hier kun je voorbeeden zien van poppen en dieren die je van vilt kunt maken:

www.feltmaking.com

Later als Fabian groot is...

- Als Suzanne later een baby krijgt en mamma wordt, wat wordt jij dan Fabian...?

- Dan word ik Cowboy!

Da's ff schrikken!

Donderdag belde het verhuisbedrijf dat ze een dag eerder kwamen. Uhhhhh! De data waren toch al bevestig???? Na enig aandringen en een slapeloze nacht, bleek het toch op de afgesproken data te kunnen. Zucht! We hebben alles om de 9de en 10de gepland en het zou niet eenvoudig worden een dag eerder klaar te zijn....

Suzanne gaat ook even niet zo lekker. Ze had een hele nare hoest en ik had het idee dat ze het een beetje benauwd had. De dokter bevestigde dat en schreef vervolgens antibiotica voor. Als dat niet binnen een dag verlichting zou geven, moest ze aan de puf. Met die kleintjes krijg je dan een enorm apparaat mee wat je over neus en mond moet zetten... Gelukkig is dat ons bespaard gebleven.

Dit alles en het feit dat ik al een week niet lekker sliep en verkouden was, heeft er voor gezorgd dat ik gisteren een enorme dip had. Ik voelde me brak en mijn hele lijf zat vol spierpijn. Ik heb de halve dag geslapen en vannacht eindelijk ook weer eens goed geslapen. Nu gaat het alweer een stuk beter, op een vervelende kriebelhoest na...

De laatste week is aangebroken. Ik vind het nu toch wel erg spannend! Donderdag hebben we wel het huis officieel gekocht. Heel vreemd. Een dag als alle andere en zonder dat je er iets voor hoeft te doen (we hadden de duitse makelaar een volmacht gegeven), heb je een huis gekocht!

De financiering is nog steeds niet helemaal rond. Als het ene potje niet doorgaat financierd de bank, dat is gelukkig geen probleem, maar het zou wel een heleboel duiten schelen. Het is als het goed is nu naar Stuttgart gestuurd waar een derde persoon het papierwerk gaat bekijken en als die het ook goed vinden... Maar ze wilden misschien wel een aantal papieren in het Duits... Dat zijn nou de dingen waar ik een beetje zenuwachtig van wordt, want ga maar eens een week voor je verhuisd nog even regelen dat een aantal officiele dokumenten vertaald worden naar het Duits...

Ik zal blij zijn als we lekker in ons nieuwe huis zitten. Eigenlijk ben ik al blij als we lekker in het vakantiehuis zitten.

Dagen tellen!

De tijd vliegt en het blijft een gek idee dat we al zo snel vertrekken. Ik moet er echt telkens even bij stilstaan van; Oja, die gaan we ook voorlopig niet meer zien...

De Sinterklaar"pret" gaat ook gewoon tussen de bedrijven door door. Van mij mag die goede oude man gewoon een weekje voor zijn verjaardag aankomen in Nederland en met iets minder tamtam! Lang leve de commercie. Ondertussen hebben wij een stuiterend jongetje die elke ochtend vroeger zijn bed uitkomt om te kijken wat er in zijn schoen zit. Gisteren was hij zo stout geweest (twee verfhanden op de muur gezet, gelukkig was de verf al opgedroogd maar toch...) dat hij zijn schoen niet mocht zetten. Promt slaapt meneer lekker weer eens tot 7 uur! En het duurt nóg bijna TWEE weken.

Martijn opperde om op zijn Duits (minimaal) aan Sinterklaas te doen. Een uitstekend idee, zij het niet dat alle kinderen èn de juf aan het hele feestgebruis meedoen. De klas puilt uit van Sint en Piet en daar komen dagelijks meerdere knutsels en frutsels bij. Het laat weinig ruimte voor persoonlijke invulling. Groepsdruk alom!

3 Weken precies...

Over precies drie weken staan de verhuizers op de stoep om de boel in te pakken! Het zijn nog een paar spannende weken. We zijn samen met de bank nog volop bezig de financiering rond te krijgen. Alles op zijn Duits: Gründlich!

Het is wel een lekker gevoel dat we dat vakantiehuisje geregeld hebben. Als we alle stress hier achter de rug hebben, kunnen we daar even bijkomen, voordat we in de uitpak stress zitten.

We hebben de afgelopen week minimaal 5 kuub aan zooi met de aanhanger van de buren naar de milieustraat gebracht! Allemaal restjes hout, buisjes, pijpjes, plankjes etc etc. en nog loop ik elke dag wel tegen dingen aan die we ook nog weg hadden kunnen brengen. Maar goed, dat zijn meer de kleine dingen die we nog wel een keer met de auto weg kunnen brengen.

Volgende week komt er nog iemand de kinderstoel ophalen en andere babyspullen. Die gaan naar een opvanghuis voor tienermoeders. Nu nog even kijken of ik daar ook nog wat overtollig speelgoed en knuffels van de kinderen naartoe kan sluizen ;)

KROM!!!

Vorige week las ik al een piep klein artikeltje in de Volkskrant en ik dacht, daar ga ik over Bloggen. Gisteren was het ook in het Journaal.

Er mogen weer kromme komkommers en rechte bananen verkocht worden!

Eigenlijk moet het toch niet veel krommer worden. Boeren worden door de Europese Unie verplicht om vooral rechte, grote komkommers en kromme bananen te verkopen en naar schijnt moeten nog 21 andere andere produkten aan zeer kromme regels voldoen.

Probeer dat maar eens recht te praten...

Onze belastingcenten worden eraan besteed dat weet ik hoeveel mensen over dit soort belachelijke dingen kunnen discussieren. Boeren moeten deel van hun oogst weggooien, omdat ze niet aan deze regels voldoen, terwijl er een groot deel van de wereldbevolking in armoede leeft en nauwelijks te eten heeft.

Moeten we een democratisch Europa nog wel serieus nemen? Wie zegt mij dat deze regels niet het topje van een ijsberg zijn. Wie zegt mij dat er in het bolwerk van de regels niet nog veel meer van dit soort belachelijkheden voorkomen? Je zou zeggen dat ze de goede kant opgaan, door in te zien dat deze regels te gek voor woorden zijn, maar dat is niet geheel waar. Ze worden afgeschaft maar... Er blijven een paar uitzonderingen bestaan, waaronder de regels met betrekking tot appels. Kleine appels MOGEN wel verkocht worden, maar dan moet de winkel er wel bij vemelden dat ze een RARE vorm hebben. Duh!?!

Mij lijkt het eerder raar dat de natuur gedwongen wordt slechts gelijkgevormde vruchten te produceren. Je bent toch ook niet RAAR als je donker blond haar hebt en bruine ogen?!?!

Hier het officiele persbericht van de EU

Zit een jongetje aan tafel...

Zegt hij ineens heel wijs:

"Paddestoelen zijn de opruimers van de natuur!"

Alle zeilen...

Nog 4 weken precies en dan staan de verhuizers op de stoep... Het raast nu wel heel snel dichterbij en alhoewel we er heel erg naar verlangen om te verhuizen, moet er ook nog veel gebeuren.

Martijn heeft het razend druk op zijn werk. Hij heeft afgelopen week 7 dagen gewerkt met dagen erbij van boven de 12 uur... Alles om de Satelliet klaar te stomen voor de laatste belangrijke test.


Daarvoor is de Satelliet nu naar een grote vacuum kamer gebracht , waar ze de omstandigheden in de ruimte kunnen simuleren. En alleen omdat er een technisch probleem is, kan hij gelukkig woensdag en Donderdag vrij nemen. Komend weekend moet hij ook weer werken...

Hier gaat het grote regelen, opruimen, weggooien en schoonmaken gewoon door.

Fabian heeft er ook zin in! Hij zit al druk Duits te oefenen. Aan tafel begint hij regelmatig ineens in het Duits te tellen. Of hij zegt ineens: " Ik kan wat nieuws zeggen...: " En dan komt er gewoon een Nederlands woord op zijn Duits uitgesproken hahaha! Gisteren telde hij ook gewoon in het Nederlands van 10 naar 0. Toen ik helemaal verbaasd zei dat ik het erg knap vond dat hij terug kon tellen van 10 naar 1, werd ik even heftig gecorrigeerd. De O moest er OOK bij!

Suus heeft er 2 Kiezen bij, dus nu nog maar 2 te gaan. Ze heeft er wel last van, want ze zit voortdurend op haar vingers te kluiven. Ze vind het ook fijn als ik even haar tandvlees masseer, alleen is dat lichtelijk gevaarlijk, omdat ze soms de kaken op elkaar zet en even vergeet dat ze onder al wel een paar hele scherpe kiezen heeft... AU!

Nog 5,5 week...

Het blijft spannend hier hoor!
Ik bel dagelijks meerdere keren met de bank om alle zaken op een rijtje te krijgen. Het zit allemaal wat ingewikkelder inelkaar dan een gewone hypotheek, omdat we in aanmerking komen om een groot deel van de hypotheek vanuit een speciaal stimuleringsfonds van de staat Baden-Würtenberg te krijgen. En dan niet uit één pot, maar uit twee verschillende. Dat betekend dat we een groot deel van de hypotheek voor een heel gunstige rente kunnen krijgen, maar ook dat het uit drie delen bestaat (ook nog 1 van de bank zelf) en er drie aanvragen gedaan moeten worden (op zijn Duits). Gelukkig neemt de bank een groot deel van het regelwerk voor zijn rekening.

Inmiddels gaat mijn Duits er met het uur op vooruit en wordt mijn woordenschat dagelijks met een aantal soms erg curieuze woorden uitgebreid. (Förderdarlehen, Brutoverdienstbescheinigung...)

We weten nog steeds de overdrachtsdatum niet, dus daar moeten we morgen maar eens over gaan bellen. Is wel zo handig als we weten hoe lang we de vakantiewoning moeten reserveren.

Woensdag komt iemand van de verhuizers langs om het volume op te nemen en alles omtrent de verhuizing uit te leggen.

Onze nieuwe voordeur!

We hebben een huis!

Mervouw R. is accoord en de bank is accoord! De makelaar ging nog overleggen of de overdracht half januari plaats kon vinden. Verder is het allemaal rond!

Mutsen

Wat is het toch met die Nederlanders?!?!? Het lijkt wel of Nederland en Duitsland zich een beetje tegen elkaar willen afzetten als het gaat om het dragen van mutsen, wanten en sjaals.

Gisteren zat Suzanne op de fiets te huilen, omdat ze zulke koude handjes had... Voor mij rede om vandaag de mutsen en wanten weer uit de kast te halen. Ik had zelf ook een pijnlijk voorhoofd van de kou, dus ik had ook fijn mijn haarband opgedaan. Nou.... we werden nog net niet nagestaard op school. We waren de enigen met mutsen op en op een enkeling na had niemand handschoenen aan.

Vorig jaar kreeg ik op de Waldkindergarten commentaar, omdat ik Fabian nog geen muts opdeed, terwijl het heerlijk rustig nazomer weertje was en een temeratuurtje van een graad of 10! Naderhand kwamen ze daar wel weer op terug en mocht ik de muts weer thuis laten, omdat Fabian het wel erg warm had met dat ding op zijn hoofd!

Het was me ook al opgevallen toen we net terug waren dat er mensen (vooral jonge dames) door de stromende regen fietsten met veel te dunne kleding en vooral géén regenjas. En dan was het niet een plotseling opgekomen 's zomers regenbuitje, maar eerder een nawinterse grijze regendag.

Laat iedereen maar ijdel, koppig en kleumend rond fietsen, maar met een graad of 2 a 3 ´s ochtends trek ik toch lekker mutsen en wanten aan. Of we nou nagestaard worden of niet!

Grote stappen, grotere sprongen

We zijn 3 dagen naar Duitsland geweest en hebben daar 7 huizen bekeken. De keuze over de bovenste twee van ons favorietenlijstje was niet al te makkelijk. Het ene huis waren we allebei helemaal verliefd op en lag wat verder van het meer, het andere was ook erg mooi en ligt in de gemeente waar we het liefst willen wonen. We hebben toch besloten dat we dan liever in Mülhofen willen wonen, dus we hebben nu een bod uitgebracht en wachten op een telefoontje van de makelaar.

In Nederland is het kopen van een huis ook geen alledaagse bezigheid, maar zo in Duitsland is het ook even aftasten wat de volgende stap is die van je verwacht wordt. Doe je in hun ogen niks raars of zo? Maar goed, de balletjes rollen en we hebben nog een hele mooie tweede keus achter de hand. Wel weer lekker spannend allemaal.

Het was wel weer een aparte ervaring om in Uhldingen te zijn. Zeker omdat we in het eerste kwartier dat we ons na aankomst buiten de vakantiewoning begaven, al een bekende tegenkwamen en met een haast overweldigend enthousiasme begroet werden. Ook op de Waldkindergarten werden we uitermate hartelijk ontvangen. We zijn ook nog bij meneer en mevrouw F. langsgeweest, onze buren vorig jaar en vooral meneer F. begon helemaal te stralen in het vooruitzicht dat hij Fabian weer vaker zou gaan zien. Martijn is al weer uitgenodigd om volgende zomer mee te gaan zeilen op de Bodensee!

Het zou wel erg leuk zijn als het allemaal doorgaat, want ook Suus kan dan al een ochtend in de week naar de Waldkindergarten. Ze hebben nu ook een speciale dreumesgroep.

Volgende week komen de verhuizers langs om een kijkje te nemen hoeveel spullen we hebben.

Nog 7,5 week

En dan moeten we verhuizen.

Kleine stapjes; GROTE STAPPEN

Nou in ons emigratieproces is weer een Grote Stap gezet, al voelt het niet geheel zo. Het ondertekenen vrijdag van de (ver)koopovereenkomst voelde een beetje als oudejaars avond. Je leeft intens naar het moment toe en dan is het 12 uur geweest, je drinkt champagne, kijkt vuurwerk en gaat naar bed. De volgende dag is weer als de dag ervoor en het leven gaat gewoon door. Op de een of andere manier voelt het elke keer een beetje als een anti-klimax. Zo voelde het ook na het ondertekenen!

Wel is het fijn dat de handtekeningen er nu onder staan en we ons kunnen richten op 15 december. Toen de makelaar vroeg wanneer we 15 december de overdracht wilden doen, volgde er bij ons een lang zwijgen... Er moet nog zo'n berg gebeuren voordat het zover is.

Volgende stap is morgen avond naar de Bodensee afreizen en daar 7 huizen bekijken en met de bank praten. Al naar gelang wat daar uitkomt, kunnen we pas echt onze volgende stappen gaan plannen.

Spannende tijden deel xxxxxxx...

Morgen is de grote dag van het ondertekenen van het verkoopcontract! Dan is de verkoop definitief een feit en betekend het dat we 15 december de boot op moeten leveren.

We hebben al contact gehad met onze verhuizers en zij vinden het vroeg genoeg na onze huizenzoekactie van volgende week langs te komen voor het maken van een offerte. Woensdag avond gaan we naar de Bodensee om daar 5 a 6 huizen te bekijken en met de bank te praten. Opa en Oma komen op de kindjes passen.

Armoede...

Vandaag is het blogactie dag over ARMOEDE. Al een week of vier loop ik me suf te verzinnen wat ik, als kleine bescheiden burger, nu over armoede moet melden. Al boeken vol zijn geschreven over oorzaken en oplossingen. Sommige lijken een druppel op een gloeiende plaat, andere geven verlchting op plaatsen met schrijnende armoede, weer andere 'oplossingen' blijken een regelrechte ramp.

Bij armoede is het eerste waar ik aan denk 'hongerende kindjes in Afrika', maar als je verder gaat denken, komt armoede ook in veel andere landen voor en zelfs in Nederland heerst armoede. Voedselbanken schieten niet voor niets als paddestoelen uit de grond.

Is het niet raar dat we tegenwoordig (bijna) allemaal een auto hebben, een mobiele telefoon, een vaatwasser, een flatscreen televisie twee vakanties per jaar en weet ik veel wat en dat er mensen zijn die dood gaan van de honger of aan een ziekte waar ze voor een paar euro per jaar niet aan dood zouden hoeven gaan? Ik kan me daar met vlagen behoorlijk schuldig over voelen.

We willen tegenwoordig alsmaar meer en meer en we lijken oogkleppen op te hebben voor wat ons consuMEERen voor gevolgen heeft voor mensen (en het milieu). Alles moet zo goedkoop mogelijk, anders kunnen we ons al die andere luxe dingen niet veroorloven en het kan ons daarbij geen r**t schelen of de mensen die mee hebben gewerkt aan dat produkt ook een eerlijke prijs hebben gekregen. Het zou me ook niks verbazen dat derde wereldlanden met opzet arm worden gehouden, om maar aan onze consumeerbehoefte te kunnen blijven voldoen.

Het thema van de retraite waar ik onlangs was ging over de interconnectie van alle dingen in de wereld. "De hele wereld ligt op je bord". Niet alleen de boer die voor jouw je aardappel gerooid heeft is met je verbonden, maar ook de man die de band van de aardappelrooier gemaakt heeft en de man in de ijzerfabriek in China die de vork heeft gemaakt waar de man die de band van de aardappelrooimachine heeft gemaakt en de vrouw in weet ik veel waar die zijn kleding heeft gemaakt etc etc. Als je maar lang genoeg doorfantaseerd ben je verbonden met iedereen op deze wereld. Dus ook met de man die in Afrika onder het toeziend oog van zijn kinderen ligt te sterven, omdat hij geen medicijnen kan kopen tegen zijn ziekte.

Natuurlijk heb ik geen oplossing voor het probleem en ben ik zelf ook geen engel, maar ik denk wel dat het helpt als we met zijn allen wat meer respect tonen voor onze medemensen en onze aarde. Dat we ook eens durven kijken wat onze acties voor gevolgen hebben.

Kinders op school

Fabian heeft gisteren getracteerd op school en mocht op de verjaardagstroon zitten. Hij was helemaal het mannetje. Ook MAG hij nou 's middags naar school. Hij noemt dat overblijven en vind het REUZE stoer. (of VET COOL!)

Suzanne is gisteren naar de Peuterspeelzaal (schooltje) gegaan. Nog voor ze d'r jas uithad, was ze al volop aan het spelen! Eerst mocht ik niet weg, maar toen ik zei dat ik thuis even een bakje koffie ging drinken en haar daarna weer op kwam halen was het okee. Toen ik vandaag zei dat ik wegging zei ze alleen: "Zwaaien!"

Zelf vind ik het nog steeds een gek idee om helemaal alleen thuis te zijn. Ik heb nog steeds de neiging om heel zachtjes te gaan doen om Suus niet wakker te maken hahaha!

Loopt een meisje moeilijk te doen...

al lopend met haar hand tussen de benen. Zegt ze:

"Mama, Billetjebuikpijn!"

Kennelijk zat de luier niet helemaal lekker...

Miepmiep.....ZOEFFFFfffffffff!!!!

Zo denk je: We zitten hier nog wel even en nog geen dag later staat je leven helemaal op zijn kop en moet je binnen twee maanden weg!

Na het schrijven van de vorige blog is er een mevrouw komen kijken die wel geinteresseerd was, maar ze wilde ook nog andere boten bekijken. Dus ik dacht, dat gaat wel weer even duren. Nou niet dus, want twee weken later was de boot getaxeerd en nog een week later lag er een bod waar wij eigenlijk al jubelend Jahaaaa op hadden willen zeggen, maar dankzij de makelaar hebben we daar nog een kleine 6000 euro meer uit weten te slepen.

Enig minpuntje, ze wilde de overdracht op zijn laatst 15 december laten plaatsvinden, anders ging de koop niet door! Dat was even heel hard slikken, maar we hoefden niet lang na te denken. Verkocht is verkocht en we hadden al besloten dat we niet eeuwig op Herschel blijven wachten.

Dus nu zit ik heel blij te typen, met heel veel zin om met de kerst al in Duitsland te zitten, maar ook wel met een beetje buikpijn om alles wat nu heeeel snel op ons afkomt!

Wat we eerst een beetje grappend ons "afscheids"feestje noemden, werd gisteren voor heel veel mensen een echt afscheidsfeest. Ik werd er niet heel droevig van, maar een gek gevoel is het zeker! Ons feest gisteren was heel erg geslaagd! Bij deze nog iedereen bedankt voor jullie aanwezigheid en alle cadeaus voor ons en de kinderen! Het was fijn om bijna al onze vrienden zo nog even bijelkaar te zien!

Nu maar hard gaan voorbereiden! De eerste twee dozen zijn al gepakt.

Staat een mannetje slaperig op...

Zegt hij:

Mamma, ik ben nog niet helemaal uitgewakkerd!

Geinteresseerden haken helaas af...

Hier een kleine domper. De mensen die twee keer zijn komen kijken naar de boot en erg geinteresseerd leken, zijn toch afgehaakt. Als rede gaven ze op dat ze niet zo handig waren en er nogal wat klussen gedaan moeten worden. Wij twijfelen een beetje aan deze rede, want zo gigantisch veel ingewikkelde dingen hoeven er nou ook weer niet te gebeuren. Maar goed, we hebben al weer nieuwe kijkers op stapel voor komende woensdag en dus gaan we met vernieuwde moed het huis maar weer aan kant maken.

Afgelopen weekend ben ik weer op ratraite geweest. Een weekend in stilte en meditatie, dit keer in de bossen van natuurgebied Maasduinen in Limburg. Mediteren in de natuur was weer een hele bijzondere ervaring en ik was ook het liefst de rest van de week gebleven, maar goed, plicht roept!

In het kader van: het moet niet veel gekker worden.... het volgende:
Misschien is het meer mensen opgevallen, maar normaal vind ik het niet helemaal; pepernoten in de winkel in augustus.

Spannende tijden...

De spanning loopt op het moment weer aardig op in huize neptunus... Zaterdag zijn geinteresseerde kijkers voor de tweede keer wezen kijken en we wachte op een reactie. Volgens de makelaar waren ze heel erg enthousiast en al aan het bespreken waar ze hun meubels gaan neerzetten, alleen denkt ze dat ze wachten met een bod uitbrengen om niet al the ethousiast te lijken, zodat ze de prijs kunnen drukken...

Elke keer dat de telefoon gaat is het weer spannend!

Suzanne heeft bijna een nieuwe kies en ze heeft een heel eigewijze knalrode rib-tuinbroek van me gekregen voor de winter.
Fabian gaat Dinsdag al wennen op de kleuterschool. Komende maand mag hij in totaal 10 ochtenden wennen. Hij heeft er zin in en wij denken dat het hem ook weer goed zal doen om wat nieuwe uitdagingen te krijgen.

We hebben ook nog twee fantastische woorden gehoord de afgelopen week: Kook-schiereiland en Opklaringsgat (da's als het even zonnig dreigt te worden op een bewolkte dag.

Dan hier nog een paar woorden van de kids: Boffie (koffie), Zeewaf (zeelhond) Fabian blijft Taita en Fabian blijft strak Lavier zeggen in plaats van rivier.

I'll be back!

Na een half jaar stilte wil ik het bloggen weer oppakken. In deze roerige tijden is het een handige manier om iedereen op de hoogte te houden van de stand van zaken en een fijne manier om even alles van je af te schrijven!

Bij deze dan de stand van zaken:

De boot staat nu ruim een maand te koop en er zijn 4 mensen wezen kijken, waarvan de laatsten zo geinteresseerd waren, dat ze volgende week nog een keer willen komen kijken.

Martijn is erg druk bezig met de Satelliet, zeker nu hij een maand lang de leiding over het team heeft, i.v.m. vakanties. De overgang naar de Duitse wekgever is zo soepel verlopen, dat we het zelf eigenlijk amper in de gaten hadden. (op een afscheidsfeestje en wat verzekeringsstress na)
De planning is vooralsnog dat de satelliet in november naar Kourou gaat, maar door een probleem met de heliumtank (en andere "problemen") ziet het er naar uit dat het allemaal wat vertraagd (wat een verrassing!) Gisteren moest hij op gesprek komen, omdat ze hem wilden vragen of hij wel wist dat hij NIET mee mocht naar de lancering. Ze dachten dat hij dat misschien erg vond, maar stiekum maakte hij een vreugdedansje, want hij wilde niet mee.

onze Blog toch weer hier!

18 Januari

Het blijft wennen, dat brood. Al het brood, of je nu een volkoren, dubbeldonker of Alison neemt, het heeft allemaal dezelfde sponsachtige structuur en smaak. Heel af en toe koop je een brood bij een andere bakker, dat een iets andere sponsstructuur en een ietsepietsje andere smaak heeft, maar het blijft allemaal een hoop gebakken lucht...

En we hebben een broodbak machine geleend, maar dan veranderd er in eerste instantie nog niks, want de broodbakmix die we erbij kregen, komt uit dezelfde broodsponsfabriek. Een flinke dosis extra zonnebloempitten deze spons ook niet ten goede...

Vandaag een vernieuwde frisse poging gedaan met 10 granen meel en een zakje gist, maar het rijsresultaat zag er niet erg hoopvol uit.

14 Januari

Ik koesterde nog enige hoop dat Suzanne iets minder wegloperig zou zijn bij de ‘cursus’ Muziek op Schoot... niet dus. Het enige verschil is dat zij (nog niet) alle tassen en de kast in duik en ik ben een stuk relaxter eronder... Ze geniet wel zichtbaar. Ze stekkert de hele ruimte door, handjes in de lucht en af en toe doet ze pogingen tot een heus dansje. Vooral toen de ‘chicken shake’ tevoorschijn kwam, liep ze druk met haar rammelei te rennen. Grootste lol.

Kattekwaad in een rare wereld.

Ik ben er weer eens achter gekomen dat we in een rare wereld leven. Een wereld waar je in de eerste week van januari, wat volgens mij toch hartje winter is, geen warme broek, lekkere trui, vest, of stevige schoenen meer kunt krijgen voor je kind. Als je tenminste geen knal groen vest of eentje van bijna 70 Euro wilt kopen.

Fabian heeft een groeispurtje gehad, waardoor een aantal van zijn broekjes en truien eigenlijk niet meer passen. Dus we gingen shoppen in Katwijk. We zijn in wel 5 winkels geweest, maar nergens was meer wat te krijgen in zijn maat. Wel volop voorjaarskleding! Bij de kinderschoenenwinkel hadden ze uitverkoop, maar voor maat 28 stonden er alleen meidenlaarzen en één paar gimpies, die eruit zagen alsof bij het eerste graadje vorst zijn tenen eraf zouden vriezen. Op een paar plastic klompen na was dat alles. Zelfs de 'nieuwe collectie!' was nog niet binnen

De ijsheiligen zijn pas over VIJF maanden. Dat is bijna een half jaar, waarin het nog behoorlijk koud kan worden.

Kan iemand mij vertellen wat de filosofie ervan is dat je midden in de winter, geen winterkleding kunt kopen? Het komt me niet erg klantvriendelijk over! Moeten we onze kinderen een pilletje gaan geven dat ze, owee owee, niet halverwege "het seizoen" een groeispurt krijgen?
Zaterdag doen we nog een poging in Leiden en anders wordt het behelpen met wat we hebben en maar HEEL SNEL zomerkleding gaan kopen, voor het op is.
....................................................................................................................................................
Vanochtend kregen ik even de schrik van mijn leven. Een van de buren reed weg, maar onder de auto zat een poes. Ik Suzanne aan de kant gezet en druk gebarend de straat op gerend. Bleek het beest dat elke dag te doen. Even later zat het beest op de auto van andere buren, die ook de kinderen naar school gingen brengen.
Helaas waren wij daarna aan de beurt en vond Fabian het allemaal maar al te leuk: het beest zat binnen no time IN de auto. Geen probleem, dacht ik. Ik laad de kinderen en de buggy in en haal poes eruit voor ik wegrijdt... Wel een probleem, want Suzanne wordt helemaal wild als ze een beest ziet en begint heel hard te gillen, waardoor de poes in paniek raakt en Fabian in zijn gezicht krabt (gelukkig niet hard). Tijdens de worsteling die dan ontstaat bijt poes mij ook nog eens in mijn hand en probeert te krabben...
Uiteindelijk is het gelukt om weg te komen zonder poes in de auto of onder de wielen. Ik hoop alleen dat ik nu niet elke ochtend met kinderen EN poes moet worstelen voordat we weg kunnen rijden! Morgen maar een plantenspuit meenemen.

(T/P)uin ruimen!

Van het weekend wilde ik even wat tijd buiten doorbrengen, dus ben ik samen met Fabian begonnen met de tuin op te ruimen. Het eerste "fijne" klusje was kattepoep uit de tuin scheppen. We hebben er bijna een halve emmer uitgehaald en dat terwijl Tijn ook al het nodige had opgeruimd.
Na twee uurtjes werken hebben we het grootste perk weer redeijk op orde, dus dat viel me niet tegen. Een grote bos gesnoeide takken en een kuub-zak 3/4 vol afval.

Fabian vanochtend voor het eerst naar de Peuterspeelzaal gebracht. We reden er geen 30 minuten, maar slechts 11 over, dus we hebben nog snel bij Simone, die aan de overkant van de straat woont, een bakkie thee gedaan. GEZELLIG! Fabian ging meteen lekker spelen, alleen het liedjeszingen in de kring vond hij saai. In de Waldkindergarten deden ze daar allerlei dansjes en spelletjes bij. Hier bewegen ze alleen met hun armen en moeten ze zitten.

Oh JAAA!:

• De meeste winkels zijn op maandag gesloten...
• Al het brood smaakt hier het zelfde (we zijn er nog steeds niet aan gewend, maar mogen een maandje de broodbakmachine van de buren lenen.)
• Om 12 uur is al het brood vaak op.
  
• Het waait hier toch wel vaak en hard (hahaha!)
• Op rotondes is het opletten geblazen

Suzanne heeft nu gelukkig weer veel nieuwe kleertjes (oude van Fabi), want ze was uit de dingen gegroeid die we hadden meegenomen. Nu is alleen Fabi het probleem. Die is ineens ook gegroeid en heeft dringend wat langere broeken en truien nodig.

We zijn "thuis"!

Nou we zijn weer een paar daagjes thuis. De verhuizing is mede dankzij alle hulp die we kregen ontzettend soepeltjes verlopen. De feestdagen waren ook erg fijn en gezellig.

Nu proberen we het 'gewone' leventje weer een beetje op te pikken. Het is een beetje dubbel. Aan de ene kant voelt het alsof je niet weg bent geweest, maar aan de andere kant zijn er ook dingen waar we weer ontzettend aan moeten wennen. Het nederlandse brood nog wel het meest.

Fabian moet ook weer even zijn normale doen terug zien te krijgen. Die lijkt af en toe zijn oren in Duitsland te hebben laten liggen en kan nog geen 10 minuten zelf spelen. Suzanne is ook alles aan het ontdekken en uitproberen. Dat maakt het wel even pittig. Van uitpakken komt niet zoveel terecht als Martijn aan het werk is...