Armoede...

Vandaag is het blogactie dag over ARMOEDE. Al een week of vier loop ik me suf te verzinnen wat ik, als kleine bescheiden burger, nu over armoede moet melden. Al boeken vol zijn geschreven over oorzaken en oplossingen. Sommige lijken een druppel op een gloeiende plaat, andere geven verlchting op plaatsen met schrijnende armoede, weer andere 'oplossingen' blijken een regelrechte ramp.

Bij armoede is het eerste waar ik aan denk 'hongerende kindjes in Afrika', maar als je verder gaat denken, komt armoede ook in veel andere landen voor en zelfs in Nederland heerst armoede. Voedselbanken schieten niet voor niets als paddestoelen uit de grond.

Is het niet raar dat we tegenwoordig (bijna) allemaal een auto hebben, een mobiele telefoon, een vaatwasser, een flatscreen televisie twee vakanties per jaar en weet ik veel wat en dat er mensen zijn die dood gaan van de honger of aan een ziekte waar ze voor een paar euro per jaar niet aan dood zouden hoeven gaan? Ik kan me daar met vlagen behoorlijk schuldig over voelen.

We willen tegenwoordig alsmaar meer en meer en we lijken oogkleppen op te hebben voor wat ons consuMEERen voor gevolgen heeft voor mensen (en het milieu). Alles moet zo goedkoop mogelijk, anders kunnen we ons al die andere luxe dingen niet veroorloven en het kan ons daarbij geen r**t schelen of de mensen die mee hebben gewerkt aan dat produkt ook een eerlijke prijs hebben gekregen. Het zou me ook niks verbazen dat derde wereldlanden met opzet arm worden gehouden, om maar aan onze consumeerbehoefte te kunnen blijven voldoen.

Het thema van de retraite waar ik onlangs was ging over de interconnectie van alle dingen in de wereld. "De hele wereld ligt op je bord". Niet alleen de boer die voor jouw je aardappel gerooid heeft is met je verbonden, maar ook de man die de band van de aardappelrooier gemaakt heeft en de man in de ijzerfabriek in China die de vork heeft gemaakt waar de man die de band van de aardappelrooimachine heeft gemaakt en de vrouw in weet ik veel waar die zijn kleding heeft gemaakt etc etc. Als je maar lang genoeg doorfantaseerd ben je verbonden met iedereen op deze wereld. Dus ook met de man die in Afrika onder het toeziend oog van zijn kinderen ligt te sterven, omdat hij geen medicijnen kan kopen tegen zijn ziekte.

Natuurlijk heb ik geen oplossing voor het probleem en ben ik zelf ook geen engel, maar ik denk wel dat het helpt als we met zijn allen wat meer respect tonen voor onze medemensen en onze aarde. Dat we ook eens durven kijken wat onze acties voor gevolgen hebben.