Onze nieuwe voordeur!

We hebben een huis!

Mervouw R. is accoord en de bank is accoord! De makelaar ging nog overleggen of de overdracht half januari plaats kon vinden. Verder is het allemaal rond!

Mutsen

Wat is het toch met die Nederlanders?!?!? Het lijkt wel of Nederland en Duitsland zich een beetje tegen elkaar willen afzetten als het gaat om het dragen van mutsen, wanten en sjaals.

Gisteren zat Suzanne op de fiets te huilen, omdat ze zulke koude handjes had... Voor mij rede om vandaag de mutsen en wanten weer uit de kast te halen. Ik had zelf ook een pijnlijk voorhoofd van de kou, dus ik had ook fijn mijn haarband opgedaan. Nou.... we werden nog net niet nagestaard op school. We waren de enigen met mutsen op en op een enkeling na had niemand handschoenen aan.

Vorig jaar kreeg ik op de Waldkindergarten commentaar, omdat ik Fabian nog geen muts opdeed, terwijl het heerlijk rustig nazomer weertje was en een temeratuurtje van een graad of 10! Naderhand kwamen ze daar wel weer op terug en mocht ik de muts weer thuis laten, omdat Fabian het wel erg warm had met dat ding op zijn hoofd!

Het was me ook al opgevallen toen we net terug waren dat er mensen (vooral jonge dames) door de stromende regen fietsten met veel te dunne kleding en vooral géén regenjas. En dan was het niet een plotseling opgekomen 's zomers regenbuitje, maar eerder een nawinterse grijze regendag.

Laat iedereen maar ijdel, koppig en kleumend rond fietsen, maar met een graad of 2 a 3 ´s ochtends trek ik toch lekker mutsen en wanten aan. Of we nou nagestaard worden of niet!

Grote stappen, grotere sprongen

We zijn 3 dagen naar Duitsland geweest en hebben daar 7 huizen bekeken. De keuze over de bovenste twee van ons favorietenlijstje was niet al te makkelijk. Het ene huis waren we allebei helemaal verliefd op en lag wat verder van het meer, het andere was ook erg mooi en ligt in de gemeente waar we het liefst willen wonen. We hebben toch besloten dat we dan liever in Mülhofen willen wonen, dus we hebben nu een bod uitgebracht en wachten op een telefoontje van de makelaar.

In Nederland is het kopen van een huis ook geen alledaagse bezigheid, maar zo in Duitsland is het ook even aftasten wat de volgende stap is die van je verwacht wordt. Doe je in hun ogen niks raars of zo? Maar goed, de balletjes rollen en we hebben nog een hele mooie tweede keus achter de hand. Wel weer lekker spannend allemaal.

Het was wel weer een aparte ervaring om in Uhldingen te zijn. Zeker omdat we in het eerste kwartier dat we ons na aankomst buiten de vakantiewoning begaven, al een bekende tegenkwamen en met een haast overweldigend enthousiasme begroet werden. Ook op de Waldkindergarten werden we uitermate hartelijk ontvangen. We zijn ook nog bij meneer en mevrouw F. langsgeweest, onze buren vorig jaar en vooral meneer F. begon helemaal te stralen in het vooruitzicht dat hij Fabian weer vaker zou gaan zien. Martijn is al weer uitgenodigd om volgende zomer mee te gaan zeilen op de Bodensee!

Het zou wel erg leuk zijn als het allemaal doorgaat, want ook Suus kan dan al een ochtend in de week naar de Waldkindergarten. Ze hebben nu ook een speciale dreumesgroep.

Volgende week komen de verhuizers langs om een kijkje te nemen hoeveel spullen we hebben.

Nog 7,5 week

En dan moeten we verhuizen.

Kleine stapjes; GROTE STAPPEN

Nou in ons emigratieproces is weer een Grote Stap gezet, al voelt het niet geheel zo. Het ondertekenen vrijdag van de (ver)koopovereenkomst voelde een beetje als oudejaars avond. Je leeft intens naar het moment toe en dan is het 12 uur geweest, je drinkt champagne, kijkt vuurwerk en gaat naar bed. De volgende dag is weer als de dag ervoor en het leven gaat gewoon door. Op de een of andere manier voelt het elke keer een beetje als een anti-klimax. Zo voelde het ook na het ondertekenen!

Wel is het fijn dat de handtekeningen er nu onder staan en we ons kunnen richten op 15 december. Toen de makelaar vroeg wanneer we 15 december de overdracht wilden doen, volgde er bij ons een lang zwijgen... Er moet nog zo'n berg gebeuren voordat het zover is.

Volgende stap is morgen avond naar de Bodensee afreizen en daar 7 huizen bekijken en met de bank praten. Al naar gelang wat daar uitkomt, kunnen we pas echt onze volgende stappen gaan plannen.

Spannende tijden deel xxxxxxx...

Morgen is de grote dag van het ondertekenen van het verkoopcontract! Dan is de verkoop definitief een feit en betekend het dat we 15 december de boot op moeten leveren.

We hebben al contact gehad met onze verhuizers en zij vinden het vroeg genoeg na onze huizenzoekactie van volgende week langs te komen voor het maken van een offerte. Woensdag avond gaan we naar de Bodensee om daar 5 a 6 huizen te bekijken en met de bank te praten. Opa en Oma komen op de kindjes passen.

Armoede...

Vandaag is het blogactie dag over ARMOEDE. Al een week of vier loop ik me suf te verzinnen wat ik, als kleine bescheiden burger, nu over armoede moet melden. Al boeken vol zijn geschreven over oorzaken en oplossingen. Sommige lijken een druppel op een gloeiende plaat, andere geven verlchting op plaatsen met schrijnende armoede, weer andere 'oplossingen' blijken een regelrechte ramp.

Bij armoede is het eerste waar ik aan denk 'hongerende kindjes in Afrika', maar als je verder gaat denken, komt armoede ook in veel andere landen voor en zelfs in Nederland heerst armoede. Voedselbanken schieten niet voor niets als paddestoelen uit de grond.

Is het niet raar dat we tegenwoordig (bijna) allemaal een auto hebben, een mobiele telefoon, een vaatwasser, een flatscreen televisie twee vakanties per jaar en weet ik veel wat en dat er mensen zijn die dood gaan van de honger of aan een ziekte waar ze voor een paar euro per jaar niet aan dood zouden hoeven gaan? Ik kan me daar met vlagen behoorlijk schuldig over voelen.

We willen tegenwoordig alsmaar meer en meer en we lijken oogkleppen op te hebben voor wat ons consuMEERen voor gevolgen heeft voor mensen (en het milieu). Alles moet zo goedkoop mogelijk, anders kunnen we ons al die andere luxe dingen niet veroorloven en het kan ons daarbij geen r**t schelen of de mensen die mee hebben gewerkt aan dat produkt ook een eerlijke prijs hebben gekregen. Het zou me ook niks verbazen dat derde wereldlanden met opzet arm worden gehouden, om maar aan onze consumeerbehoefte te kunnen blijven voldoen.

Het thema van de retraite waar ik onlangs was ging over de interconnectie van alle dingen in de wereld. "De hele wereld ligt op je bord". Niet alleen de boer die voor jouw je aardappel gerooid heeft is met je verbonden, maar ook de man die de band van de aardappelrooier gemaakt heeft en de man in de ijzerfabriek in China die de vork heeft gemaakt waar de man die de band van de aardappelrooimachine heeft gemaakt en de vrouw in weet ik veel waar die zijn kleding heeft gemaakt etc etc. Als je maar lang genoeg doorfantaseerd ben je verbonden met iedereen op deze wereld. Dus ook met de man die in Afrika onder het toeziend oog van zijn kinderen ligt te sterven, omdat hij geen medicijnen kan kopen tegen zijn ziekte.

Natuurlijk heb ik geen oplossing voor het probleem en ben ik zelf ook geen engel, maar ik denk wel dat het helpt als we met zijn allen wat meer respect tonen voor onze medemensen en onze aarde. Dat we ook eens durven kijken wat onze acties voor gevolgen hebben.

Kinders op school

Fabian heeft gisteren getracteerd op school en mocht op de verjaardagstroon zitten. Hij was helemaal het mannetje. Ook MAG hij nou 's middags naar school. Hij noemt dat overblijven en vind het REUZE stoer. (of VET COOL!)

Suzanne is gisteren naar de Peuterspeelzaal (schooltje) gegaan. Nog voor ze d'r jas uithad, was ze al volop aan het spelen! Eerst mocht ik niet weg, maar toen ik zei dat ik thuis even een bakje koffie ging drinken en haar daarna weer op kwam halen was het okee. Toen ik vandaag zei dat ik wegging zei ze alleen: "Zwaaien!"

Zelf vind ik het nog steeds een gek idee om helemaal alleen thuis te zijn. Ik heb nog steeds de neiging om heel zachtjes te gaan doen om Suus niet wakker te maken hahaha!

Loopt een meisje moeilijk te doen...

al lopend met haar hand tussen de benen. Zegt ze:

"Mama, Billetjebuikpijn!"

Kennelijk zat de luier niet helemaal lekker...

Miepmiep.....ZOEFFFFfffffffff!!!!

Zo denk je: We zitten hier nog wel even en nog geen dag later staat je leven helemaal op zijn kop en moet je binnen twee maanden weg!

Na het schrijven van de vorige blog is er een mevrouw komen kijken die wel geinteresseerd was, maar ze wilde ook nog andere boten bekijken. Dus ik dacht, dat gaat wel weer even duren. Nou niet dus, want twee weken later was de boot getaxeerd en nog een week later lag er een bod waar wij eigenlijk al jubelend Jahaaaa op hadden willen zeggen, maar dankzij de makelaar hebben we daar nog een kleine 6000 euro meer uit weten te slepen.

Enig minpuntje, ze wilde de overdracht op zijn laatst 15 december laten plaatsvinden, anders ging de koop niet door! Dat was even heel hard slikken, maar we hoefden niet lang na te denken. Verkocht is verkocht en we hadden al besloten dat we niet eeuwig op Herschel blijven wachten.

Dus nu zit ik heel blij te typen, met heel veel zin om met de kerst al in Duitsland te zitten, maar ook wel met een beetje buikpijn om alles wat nu heeeel snel op ons afkomt!

Wat we eerst een beetje grappend ons "afscheids"feestje noemden, werd gisteren voor heel veel mensen een echt afscheidsfeest. Ik werd er niet heel droevig van, maar een gek gevoel is het zeker! Ons feest gisteren was heel erg geslaagd! Bij deze nog iedereen bedankt voor jullie aanwezigheid en alle cadeaus voor ons en de kinderen! Het was fijn om bijna al onze vrienden zo nog even bijelkaar te zien!

Nu maar hard gaan voorbereiden! De eerste twee dozen zijn al gepakt.