dagen tellen!

Nog twee nachtjes slapen en dan zit het alleen-ouderschap er voorlopig op. Respect voor alle moeders die dit vaker of zelfs altijd moeten doen. (okee, de emigratie maakt het wel een stuk zwaarder denk ik, maar toch....)


Mijn vriendje Leo krijgt langzaam wat meer vorm. Hij mist nog twee vingers, vingernagels en kleding. Ondertussen heb ik nog een muizenfamilie voor de peutergroep van de waldkindergarten gemaakt en een trui met een draak voor Fabian.

even rustiger vaarwater!

Sinds een paar dagen zijn we hier (en dan vooral met Fabian) in wat rustiger vaarwater beland. Daardoor is mijn energiepeil weer wat gestegen en kan ik de dingen weer wat makkelijker behappen. Ook het vooruitzicht dat Tijn over 'nog maar' een week weer terug is, is fijn.

Suzanne had van de week nog een erg grappige uitspraak. Ze zag een postauto rijden en riep helemaal blij:

'Mamma de PAKJESBOOT!'

Terwijl ze het zei zag ik al aan haar gezicht dat ze in de gaten had dat ze niet het juiste woord in de mond had genomen. Maar erg grappig was het wel!

zwaar...

Ik heb het hier even een beetje zwaar... Vooral met Fabian zijn gedrag. Hij is nog steeds niet de oude. Er veranderen ook nog steeds te veel dingen in zijn leventje om zijn rust weer te vinden. Verhuizen, oom en tante die er zijn en dan weer weg gaan, papa die weg is en dan weer twee dagen er is en dan wéér weg is, 'nieuwe' kleuterschool... Het uit zich vooral in NIET luisteren, nogal ruw gedrag en het niet onthouden van een aantal regels (aan tafel blijven zitten tijdens het eten en niet OVERAL aan zitten met zijn vingers).

Neem daarbij dat ik zelf ook behoorlijk moe ben de laatste weken, vooral moe van het boos worden en het aldoor herhalen, dat ik om het minste al half ontplof.

Ik had me wel ingesteld op een zware periode in het begin, maar ik heb het op het moment even helemaal gehad. Het zit ook niet mee dat Martijn nog een week extra weg is. Hij komt pas donderdag over een week weer thuis. Het is toch een redelijk eenzaam bestaan op het moment en als Suus dan ook nog een oorontsteking krijgt en op dezelfde dag Fabian van de trap af valt en met spoed naar de dokter moet, dan is iedereen toch wel erg ver weg.

ritme vinden.

Het leven begint hier sinds vandaag weer enigzins normaal te worden. Fabian heeft zijn eerste waldkindergarten-dag erop zitten en heeft het reuze naar zijn zin gehad. Hij klaagde wel dat hij niet met een paar kindjes had mogen meespelen, maar ja, voor hem is het misschien nog wel enigzins bekend terrein, maar voor de andere kinderen is het redelijk gek, een nieuw jongetje dat ook nog een gekke andere taal spreekt... Het went denk ik snel genoeg. Ondertussen floepen er weer steeds meer duitse woorden tuusendoor en vliegen de verhalen over Piratenschepen en takelwagens, bomen tjakken en andere stoere bos-taal je om de oren. We krijgen ons stoere bosmannetje binnen de kortste keren weer terug!



Het is wel vroeg dat hij moet beginnen, kwart voor acht, maar aan de andere kant is het ook fijn. Je bent om acht uur thuis, aangekleed en ontbijt achter de kiezen, klaar om met de dag te beginnen. En omdat ik hem pas om kwart voor 1 hoef op te halen is de ochtend lekker lang.

Suus gaat morgen naar juffie Iris, al was ze het liefst al vanochtend met Fabi het bos in getrokken (BRULLEN!)Hier nog een paar mooie uitspraken.

Van Suus:

'Guggetje' (Ruggetje)
'Gukguk' (Augurk) helaas zegt ze nu al agurk... Gukguk was zo leuk! Eerst was een gukguk trouwens een 'visje', want mamma ging ze toch uit de pot 'VISSEN' (je begrijpt het, ze is nogal dol op gukguks)
En een pippetje is helaas nu ook een kippetje geworden...

Van Fabian:

'Stampabiel' (afstandsbedieing)
en de 'Sorry-kong' was er ook weer even. (Entschuldigung, zie blog van 17 nov 2007)

Mag ik u voorstellen

Dit wordt Leo. Mijn eersrte vilt pop. Zijn hoofd is af, nu ben ik aan zijn lijf begonnen. Het wordt een trolachtig wezen.

rust is weergekeerd

De rust is hier weer teruggekeerd. Het was gezellig, maar nu is het ook fijn om weer even rust te hebben en wat tijd met de kinders te hebben. Al is Martijn vanochtend al weer naar Nederland vertrokken.

Suzanne is nog één dag flink ziek geweest, maar nu gaat ze weer lekker.

De kinderen hebben deze week nog vakantie. Volgende week mag Fabian dan echt beginnen op de Waldkindergarten. Hij heeft er nu wel heel veel zin in.

Martijn is zaterdag nog een dongle gaan halen. Die bleek heel goedkoop, omdata we tegelijk een internetabonnement hebben afgesloten.

De familie Bühler is deze week op skivakantie. Het zijn echt zulke aardige mensen. Ze maakten zich helemaal zorgen dat ik hier alleen met de kinderen zit...

Gelukkig nieuw jaar!

Via deze weg willen we iedereen nog een keer een gelukkig nieuw jaar wensen! Voor ons zal het een bijzonder jaar worden in onze nieuwe 'Heimat'.
We hebben het nieuwe jaar rustig ingeluid. We hadden één vuurwerk item en die hebben we om 7 uur al afgestoken, zodat Fabian en Suus het konden zien. We hebben het net tot 12 uur gered, met de top 2000 via internet.
Björn komt vandaag ook nog deze kant op, dus het wordt een gezellig begin!