dagen tellen!

Nog twee nachtjes slapen en dan zit het alleen-ouderschap er voorlopig op. Respect voor alle moeders die dit vaker of zelfs altijd moeten doen. (okee, de emigratie maakt het wel een stuk zwaarder denk ik, maar toch....)


Mijn vriendje Leo krijgt langzaam wat meer vorm. Hij mist nog twee vingers, vingernagels en kleding. Ondertussen heb ik nog een muizenfamilie voor de peutergroep van de waldkindergarten gemaakt en een trui met een draak voor Fabian.