Boeddistisch mediteren

Afgelopen weekend was ik op een boeddhistisch meditatieweekend in Zürich (Zwitserland). Zoals sommigen wel weten ben ik erg geïnteresseerd in het boeddhisme en door af en toe (dit was de 2e keer) op een weekend te gaan, hoop ik mij wat verder hierin te kunnen verdiepen.

Het weekend werd georganiseerd door het Vajradhara centrum; een tak van het tibetaanse Kadampa-boeddhisme. Hoewel ik erg veel aan het weekend gehad heb, ligt deze stroming niet zo in mijn straatje. Het is een stroming met veel rituelen en het aanbidden van verschillende boeddha's en goden. Voor mij is boeddhisme geen godsdienst maar meer een manier van leven. Maar het was erg verrijkend om dit een keer meegemaakt te hebben.

Martijn heeft thuis op de kinders gepast. Dat was ook wel een beetje spannend, omdat Suzanne erg aan me leek te hangen laatste tijd. Ze heeft me duidelijk gemist, maar alles ging heel erg goed. Wel heeft ze me na thuiskomst zeker 10 minuten zitten bekijken. Zonder te lachen, gewoon een beetje verwonderd zitten kijken. Alsof ze het gek vond dat ik ineens weer terug was.

Aftellen begonnen...

We weten het nog niet 100% zeker, maar we kunnen er vanuit gaan dat we eerder terug komen dan eind Februari. We hebben gisteren te horen gekregen dat we naar aller waarschijnlijkheid al met de kerst verhuizen...

Het is hier vrij hard aangekomen. Ik had het er gisteren even erg moeilijk mee. Vooral dat het allemaal dan weer zo plotseling komt. We hadden ons erop ingesteld de winter hier nog door te brengen. Ik keek er erg naar uit om lekker te gaan sleeen en misschien een keer te gaan langlaufen. Ten volle genieten van alle december-feestelijkheden die op school worden georganiseerd. Nu ziet het er dus naar uit dat we december in de verhuisstress zitten. Het afscheid van de Bodensee voelt nu al als het verlies van een goede vriend en Fabian zal de Waldkindergarten erg missen. Hij is daar helemaal op zijn plek! Maar goed, hopelijk komen we snel terug!

Natuurlijk kijken we ook wel uit naar dingen in Nederland. Indonesisch eten bijvoorbeeld en het strand, ons eigen bedje, bank en mijn eigen potten en pannen. Al onze vrienden weer zien en Muisje Poes. Maar je kunt wel stellen dat we hier een heel fijn jaar hebben meegemaakt en een schat aan ervaringen rijker zijn.

Deel 3 in Fabian-uitspraken

De afgelopen week zei Fabian niet gewoon sorry meer, maar voegde daar aldoor 'kong' aan toe.'Hij bleef maar 'sorry-kong' zeggen en wij bleven ons afvragen waar dat nou vandaan kwam.
Vandaag ging dan eindelijk het lichtje branden... Het Duitse Entschuldigung wordt hier als 'tschuldigung' uitgesproken. Daar maakte Fabian 'sorrygung' van.
Geen kong, maar gung...

Nog een liedje van Fabian!

Piraten uit Spanje weer aan
Met brillen op
drinken zoete melk met room...

Wie het weet mag het zeggen...

We hebben nog een raadseltje voor jullie. Uit welke liedjes komen de volgende regels:

"Langzame leven in de Sloria."


"... Klappen met een zier"

Fabian weet soms de woorden niet helemaal en verzint dan gewoon maar wat. hihi!

Vooroordelen!

Medeleeuwse markt in Meersburg

Soms worden vooroordelen die je al lang vergeten was, toch nog even bevestigd. Soms wordt een bevestigd vooroordeel weer onderuit gehaald...

Op zich kunnen Duitsers behoorlijk 'gründlich' zijn, maar wij vonden het allemaal nogal meevallen. Totdat ik eergisteren bij de huidarts kwam voor de allergietest. De assistente gaf me de normale trits formulieren om in te vullen, o.a. voor de zoveelste keer een formulier dat we niet in Duitsland zijn om misbruik te maken van de Duitse gezondheidsinstellingen en een formulier waarop je je paspoort nummers moet invullen. Maar ojee, ik was mijn paspoort vergeten. Ze wilden me onverrichter zake naar huis sturen en een nieuwe afspraak laten maken.
Ik opperde nog dat ik strak de benodigde nummers door kon bellen, zo hadden we het bij de kinderarts ook gedaan. Waarop ze keihard zei:
"Dan maakt u van mij een crimineel!" Huh?!?!?
Na druk overleg werd besloten dat ik bij de arts mocht komen, maar dan moest ik wel diezelfde middag of UITERLIJK morgen, ja UITERLIJK!!!! morgen mijn paspoort komen laten zien. (Het was in Überlingen, zo'n 20 minuten rijden van hier. Fabian was uit spelen, Suzanne had ik maar meegenomen). 45 minuten na de afgesproken tijd werd ik eindelijk binnen geroepen. Voor de derde keer uitgelegd dat ik voor een allergietest kwam, zei hij, dat hij dat nu niet kon doen, omdat ik geen paspoort kon laten zien. GRRRRRR!
... Hij kon het alleen doen als ik als particulier te boek kwam te staan en het zelf voorschoot (volgens mij bedoelde hij dat ik het ter plekke moest betalen.) Zeg dat dan meteen, what's the problem!
Allergietest gedaan, duurde 20 minuten. Arme Suzanne had het helemaal gehad. Geen allergie.
Aan de ene kant fijn, aan de andere kant was het ook wel fijn als we iets hadden om aan te werken om eindelijk van die eeuwige keelontstekingen af te zijn...
Na de test werd ik door een andere assistente naar buiten geleid die me de rekening gaf en zei: "U schrijft het geld zeker over?!"
"Ehhhh, ja hoor ik schrijf het over!" Ik had allang gezien dat ik niet genoeg geld in mijn portemonnee had zitten en zat al koortsachtig te verzinnen wat ik moest doen als ik niet kon pinnen.

***Verjaardagsmuffins bakken

Aan de andere kant heb je van die vooroordelen waar je allang aan gewend was. Elke ochtend 'moeten' Fabian en ik alle juffen (dat zijn er nu 3 i.v.m. stagiaire) een handje geven en dan "Guten Morgen Frau ..." zeggen en dan zeggen ze ook "Guten Morgen Frau T." terug. Bij het afhalen herhaalt zich dan het hele ritueel. Ik was ervan overtuigd dat het een Duits DING was, totdat ik gisteren Andrea tegenkwam, wiens dochtertje deze week begonnen is. Wat ik nou van dat handjeschudden vond. Zij vond het toch wel een beetje overdreven. Ze moest erg lachen dat ik dacht dat dat iets duits was!

Zo zie je maar weer... vooroordelen kunnen je aardig in de maling nemen.