Nachtelijk kleuterschoolavontuur

Fabian werd vrijdag om 8 uur in het bos verwacht. Ze moesten brood meenemen en ze zouden op wildzwijnenjacht gaan voor het vlees. Om 22.15 mocht ik hem weer komen halen. WHAT! Ja, want de vuurvliegjes kwamen pas om half 10.

Nou vooruit dan maar. Nou, het was me een spektakel. Het wildzwijn was een grote zak met knakworstjes die in een pan boven het vuur werden opgewarmd. Alle kinderen waren als Robin Hood verkleed, met pijl en boog en een heuse pijlenkoker. En in Vietnam heb ik een enkele verdwaalde vuurvlieg gezien.... hier vlogen er duizenden. Het was echt heel bijzonder en Fabian vond het allemaal geweldig.

Hij was uiteraard bek af en heeft de volgende dag zowaar uitgeslapen!

Dan heb ik nog een HEEEELE GEKKE foto van Suus gemaakt. Ze ziet er niet uit als normaal, maar hij is erg komisch!

Uhhhhh!

Het volgende gesprekje heeft letterlijk (zij het op zijn Duits) zo plaatsgevonden!

Daniel (voor de duizenste keer): Waarom?
Ik: Daniel, nou is het uit met waarom.
D: Waarom is het uit met Waarom?
Ik: Omdat je heel de tijd maar waarom vraagt.
D: Waarom vraag ik heel de tijd waarom?

?!?!?!?!?!?!?!?!?!?

Vilten.

Ik zet hiet nog een keer het linkje naar mijn viltblog. Voor diegene die het leuk vinden te zien wat ik allemaal maak.

Het is wel in het Duits, maar denk dat de plaatjes al genoeg zeggen.

K.k.k.KOUD!

Het kan hier aan de Bodensee iets vaker lekker weer zijn, de temperatuursverschillen lopen ook wat meer uiteen. Vorige week hadden we temperaturen van 28+, nu al drie dagen nauwelijks 15 graden. Als de schoorsteen niet nodig geveegd moest worden, had ik lekker even de kachel aangestoken! Tegen het weekend is het weer 28 graden!

Suus is weer bijna helemaal de oude! Ze springt weer op het springkussen, zingt aan de lopende band liedjes en slaapt tussen de middag nog maar kort. Ze is nog wel snel moe. Gisteren middag zijn we naar de Familientreff geweest en na ruim een uur zijn we weer naar huis gegaan. Dat was wel weer genoeg en ze wilde naar huis gedragen worden. We bouwen het maar even langsaam weer op.

Grote crisis, kleine crisis!

De crisis met Suus hebben we achter ons. Donderdag avond bood zich echter al weer het volgende crisisje.... Muis had een gat in haar pels. Het zag eruit als een abces dat open was gegaan. Vrijdag naar de dierenarts en die bevestigde dat.

Muis mocht met een antibioticakuur weer naar huis. We moeten ook haar oren met zonnenbrandcreme gaan insmeren, want ze heeft geen pigment in de uiteinden van haar oortjes en die verbranden meteen. Als het zo doorgaat krijgt ze kanker en moeten haar oortjes eraf. Slik!

Praatjes en Liedjes!

Ons meissie heeft weer praatjes en zingt weer liedjes! Ze heeft geen koorts meer. Ze is nog wel erg moe en ziet er nogal spokerig uit. Ze heeft ook nog een heel zware hoest voor zo'n klein grietje...

Lange dag en nacht...

Leek het gisteren ochtend beter te gaan met Suus, een paar uur later ging het berg afwaarts...
Haar koorts liep op, de hoest werd erger en erger en op een gegeven moment zat ze alleen nog een beetje voor zich uit te staren op de bank. Tijd om de dokter te bellen.

Zul je net zien dat onze eigen kinderarts dinsdag middag vrij is. Toen de vervangend arts haar zag en hoorde mochten we meteen doorlopen. De arts maakte zich zorgen, maar nog niet zo erg dat ze ons direct naar het ziekenhuis wilde sturen. Met een berg medicijnen en een inhalatieapparaat mochten we het thuis aankijken. Slechter mocht het in ieder geval niet worden.

Na een lange nacht vol zorgen en piekeren (Is het nou slechter geworden of niet?) zijn we nog thuis. We zien wel weer wat de dag van vandaag brengt.

Arm meissie!

Ons Suusje is verdorie weer ziek. Ze heeft een longontsteking te pakken. Zondag al met haar naar de dokter geweest (gelukkig had onze kinderarts dienst) en die kon niet uitsluiten dat het longontsteking was, ookal had ze geen hoge koorts. Maar ja, de koorts kwam 's avonds goed opzetten en de hoest werd ook steeds erger.

Het probleem was echter dat haar maagje de antibiotica niet verdroeg en ze alles er weer uitgooide... Gisteren avond andere antibiotica gekregen en die lijkt aan te slaan.

Nou maar hopen dat ze gauw aansterkt!

Hohentwiel

het kasteel Hohentwiel

Gisteren hebben we het kasteel Hohentwiel bezocht. Dit is een van Duitsland's grote kasteelruines en staat boven op een uitgebluste vulkaantop op zo'n 30 km van de Bodensee. Door het prachtige weer hadden we een schitterend uitzicht. Het kasteel is gebouwd door Burchard de derde en is uitgegroeid tot een van de grootste burchten van Duitsland. Zo rond begin 19de eeuw hebben de troepen van Napoleon het kasteel verwoest.

De klim naar boven is behoorlijk steil (zo'n 30 minuten) en bovenop de top wordt je overdonderd door de groote van het complex. Je vraagt je constant af, hoe deden ze dit vroeger. Het kasteel is ook populair bij amateurvliegeniers. Er cirkelde continue zweef-, sport- & ultralights rond het kasteel.


Bovenop het kasteel hebben we lekker gepicknickt.

Op de parkeerplaats terugkomend werden we overvallen door zo'n tientallen Smarts. Die hadden waarschijnlijk afgesproken om met z'n allen het kasteel te bezoeken, maar daar was het parkeerterrein in ieder geval niet op berekend ..... foutje ....

slik!

Vanochtend Fabian naar de kiga gebracht en het bleek alweer boven te zijn... (mailtje was al een week oud...uhhhhh) Het was wel schrikken. Beukenbomen van een dikke 30 a 40 cm doorsnede zijn met bosjes tegelijk tegen de vlakte gegaan. Op het korte stukje (150m) bos naar het verzamelpunt lagen meerdere tot 3 meter hoge stapels hout en bomen, bomen, bomen...

De boswachter heeft het terrein laten ontdoen van grof hout en kennelijk is er van het weekend met man en macht gewerkt om het terrein weer begaanbaar te maken voor de kinderen. Wel is het uitdrukkelijk verboden om zich buiten het terrein in het bos te begeven. De kinderen mogen ook niet naar het piratenschip en het vliegtuig (2 al eens eerder omgevallen bomen) en naar de 'schep'-glij-helling naast het terrein.

Maar goed, ik denk dat er genoeg nog op te ruimen valt om de kinderen bezig te houden.

Hier gaat het langzaam vooruit. Het is een vervelend buikgriepje. Suus had gisteren nog dunne ontlasting en Fabian heeft Zaterdag nog een keer gespuugd. Ik kan ook nog niet alles eten, want veel valt als een baksteen. Maar goed. Over een paar daagjes zullen we er wel helemaal van af zijn.

storm

De avond voor ons vertrek heeft er een ware storm over Uhldingen geraasd. Windstoten tot 158kmh! De Waldkindergarten is daarbij erg getroffen (Als je de foto klikt krijg je ze groter te zien). Vooral het fotootje rechts boven is erg veelzeggend. Het laat de jagershut van de kinderen zien. De pappa's hadden hem net het weekend daarvoor opgeknapt...

Het gaat nog minstens een week duren voordat we het bos weer betreden mogen van de boswachter. Dan zal het ook nog wel even duren voordat het terrein opgeruimd genoeg is dat de kindergarten daar weer kan plaatsvinden. Tot die tijd zitten ze in het storm-uitwijk-kwartier.

Het is ook even afwachten hoe het met het feest zal gaan dat volgende maand plaatsvind.

Scheidegg

Alhoewel Mattie"s kuur in Scheidegg niet het gewenste succes had, hebben wel genoten van de mooie bergen in de Allgau. En dat allemaal op 1 uur rijden afstand van ons huis.

De bergkaas uit deze streek is erg bekend in Duitsland. Echte stinkkaas; Fabian en Mattie zijn 2 grote fans ervan. Je kan zien dat de koeien hier niet alleen gras te eten krigen .......

staartje...

De kuur heeft nog een staartje gekregen... De kinderen hadden al een buikgriepje te pakken en ik heb het nu ook. Gisteren heel de dag op bed gelegen, vandaag gaat het al iets beter, maar het weinige eten dat ik eet valt nog niet echt lekker.

Mijn kuur avontuur...

We zijn weer thuis... Ja, inderdaad, bijna 2 weken vroeger als gepland...

Ik had al na een paar dagen het idee, dat ik niet op de juiste plek zat. Het opname gesprek bij de psych duurde 15 minuten en daar kreeg ik te horen dat een op een gesprekken eigenlijk niet zo de bedoeling waren en dat ik een Burn-Out heb. Dat laatste kwam nogal hard aan. Ergens wist ik het natuurlijk wel, maar dan te horen dat het echt zo is. Als je echt behoefte had aan een gesprek kon je je bij de toegewezen psych op de lijst zetten.

Toen begon het 'kuren'. Je kreeg een schema van behandelingen en sporten. Ik had het gevoel van hot naar haar te moeten rennen. De druk en de spanning in mijn lijf liepen alleen maar op. Even rustig tot mezelf komen was er niet bij. Suus vond het verschrikkelijk in de kinderopvang en haar huid werd met de dag slechter. Maandag waren alle afspraken met de psych tm woensdag al bezet.

Maar goed, om een lang verhaal kort te maken, ik kreeg hoe langer hoe meer het gevoel, dat het voor mij niet de juiste plek was. Toen Fabian en Suus ook nog ziek werden en we 48 uur op onze kamer in quarantaine moesten, wilde ik alleen nog maar naar huis.

Nu ben ik behoorlijk moe, maar helemaal voor niks is het ook niet geweest. Ik heb het Nordic Walken 'ontdekt'. Ik was er altijd erg sceptisch over en er hangt ook al JAREN een Fokke en Sukke bij ons op de WC: Nordic 'silly' walking. Maar eigenlijk is het heerlijk.

Nu eerst eens bijkomen van dit avontuur en vollop genieten van het weer thuis zijn.

Een kuur is volgens mij erg fijn als je wat oudere kinderen hebt en geen pakketje bij je draagt uit het verleden (waarvan je de dringende behoefte hebt er van af te komen en erover te praten)