Wat ons hier opvalt:
Biologisch is hier helemaal 'in'! Wordt je in Nederland door de meeste mensen schaapachtig aangekeken als je het over Demeter hebt, hier is het zelfs regelmatig op TV. In Nederland is Demeter iets voor de geitenwollen 'sok', hier is het een standaard voor hoge kwaliteit biologisch eten. In Überlingen, dat nauwelijks groter is dan Katwijk, zitten al minimaal 2 bio-winkels en ook in de supermarkt is volop 'bio' te krijgen; en vaak niet eens (veel) duurder dan andere produkten. Zels öko-luiers koop ik gewoon bij de super of de Schlecker (drogist).

Brengt me wel bij een puntje waar ik nog het meest aan moet wennen... het koken! In Nederland wordt wekelijks een zak met biogroen, biofruit en scharreleieren op ons aanrecht bezorgd. De inhoud daarvan bepaald wat we de hele week gaan eten en de boodschappen die daarvoor gehaald moeten worden. Nu moet ik weer helemaal zelf gaan nadenken over wat we gaan eten en vooral hoeveel ik moet kopen/koken. Neem daarbij de andere formaat pannen én elektrisch koken... dan kun je wel bedenken dat de afgelopen weken regelmatig enige stressmomenten in de keuken zijn beleefd. Als je dan ook nog bedenkt dat de never ending speurtocht naar ovenwanten nog niet ten einde is en alles moet worden gedaan met een paar dunne, gehaakt pannelapjes van 10 x 10 cm... Zelfs in de KOOKwinkel hadden ze geen ovenwanten of pannelappen van redelijk formaat...

Vol verwachting klopt mijn hart elke keer als de postbode in beeld komt. Nee, niet omdat het zo'n knappe man is, maar omdat hij wel eens een modem voor me mee zou kunnen brengen, maar tot op heden is het niet gelukt. Wel hoorden we van Mevrouw K. Dat zij nu een vast contactpersoon heeft bij de T-comwinkel. Dus er wordt gecommuniceerd. Alleen was ze uiterstverbaasd om te horen dat de aansluiting al lang werkte... zucht... Nog maar een keer uitgelegd dat de aansluiting echt het probleem niet is, maar dat we geen modem/password hebben. Dus... wordt vervolgd!

Ons zonnetje in huis, Suzanne, begint tegenwoordig al te stralen als ze haar broertje ziet. Het is erg leuk om de interactie tussen die twee te zien. Fabian is erg zorgzaam voor zijn kleine zus.Ons waterratje Fabian blijkt na 6 maanden niet te hebben gezwommen, niet meer zo waterratterig te zijn. Hij is eigenlijk best wel bang in het zwembad. We blijven het proberen en dat gaat heel makkelijk, want je kunt gewoon even een kwartiertje gaan zwemmen! We hoeven er niet eens voor naar buiten. Gewoon in je badjas, via het trappenhuis twee verdiepingen naar beneden!

19 Februari (Rosen Montag)

Nou, weer veel te schrijven!

De Carnaval is hier goed losgebarsten! Er waren al 2 weken optochten en dergelijke, maar officieel was 'Smotziger Dunstig' ofwel Weiberfasnacht (afgelopen donderdag) het begin van Carnaval. We werden dan ook al vroeg 'gewekt' door de zogenaamde Katzenemusik, alleen waren we al wakker gemaakt door ons mopje, die tegenwoordig (bijna) doorslaapt. We vragen ons af hoe het kan dat toch nog zoveel mensen werken, omdat er zoveel georganiseerd wordt rond Fasnacht!

Zaterdag zijn we voor de 2e keer naar Überlingen gegaan, met als hoofddoel het regelen van ons modem. De mevrouw in de winkel wilde ons eerst weer wegsturen. We hadden het abonnement niet in hun winkel afgesloten, dus we moesten maar het telefoonnummer bellen. We hebben er toen maar even op gewezen dat dat toch erg moeilijk gaat zonder telefoonaansluiting... Na enig aandringen is ze toch voor ons gaan bellen. Binnen een uur hadden we de toezegging dat er een nieuw modem toegestuurd wordt! Waren we maar meteen zelf naar die winkel gegaan, want mevrouw K., de verhuurster, heeft het allemaal veel ingewikkelder gemaakt dan het is!

Zondag hebben we onszelf ondergedompeld in het Fasnachtgeweld! We zijn met de boot naar Konstanz gevaren; een tochtje van zo'n 20 minuten, naar de andere kant van de Bodensee. Helaas konden we niet veel van het uitzicht genieten, want er hing een dikke mistdeken over het meer.
In de parkeergarage aldaar, kregen we het even figuurlijk benauwd, want het CO2 alarm ging af. Nog voordat we Fabian en Suzanne uit de auto hadden gehesen om ons uit de voeten te maken, ging het gelukkig al weer uit.

We hebben bij een spaans restaurant even een hapje gegeten en wederom versteld gestaan van onze Fabian. Hij heeft liever schimmelkaas en olijven, dan frietjes! Om bij de optocht te komen hoefden we slechts de stroom mensen te volgen. Deze waren bijna allemaal verkleed.

De optocht was echt fantastisch! Samen met Fabian (lang leve de kleine kinderen!) heb ik een plaatsje helemaal vooraan kunnen bemachtigen en konden we alles van heel dichtbij zien. Er deden zo'n 70! groepen mee. Veel met band en allemaal erg mooi uitgedost. Je ziet hier heel veel Hänseles. Jongens en mannen in pakken met kappen op, helemaal bekleed met kleine viltschubben en bellen. Ook waren er heel veel "hexe"groepen. Heksen met mooie houten maskers, die de kindjes eerst een beetje bang maken en ze daarna een snoepje geven. Fabian kreeg ook onwijs veel snoepjes! Fabian was ook erg onder de indruk van alle andere monsters, trollen, harde muziek enzo. Pas het laatste half uur durfde hij een beetje te gaan staan. Hij vond het heel leuk, maar wilde toch het liefst bij mamma op schoot blijven zitten.

Na 1,5 uur vonden we het welletjes en doordat de mist terugkwam, werd het ook erg koud. Met twee slapende kinderen achter in de auto zijn we om de Untersee naar huis gereden.

's Avonds hebben we voor de tweede keer een saunaatje gedaan en na 20 minuten in de 80°C hete "oven" te hebben gezeten, waren mijn billen nog steeds koud... Waarschijnlijk heb ik wel een koudje te pakken, na al die tijd op de koude stoep te hebben gezeten! Ik heb in ieder geval behoorlijke spierpijn in mijn onderrug en bovenbenen!

Zoals jullie zien; veel te vertellen!

Vanochtend werden we om half 6 door Katzenemusik gewekt. (Nu sliep Suzanne nog wel: GAAP!) Suzanne moest vandaag naar de kinderarzt. En heeft de keuring met glans doorstaan. Kreeg ze in Nederland al het predikaat wijs en sterk, nu is ze ook nog een vrolijke en een snelle! (met een hele trotse mamma!) Ze liet even keurig zien dat ze haar voet al met gemak in haar mond kan steken en dat ze zonder moeite op haar buik kan rollen. Hihihi! En alleen bij de 2e prik moest ze even huilen. Ons lekkere meissie! En het mooie was dat de arts met mij ging overleggen of ze de prik wel moest geven, omdat Suzanne een heel klein beetje een loopneusje heeft. In Nederland voel ik me altijd een muts als ik het inenten uitstel, omdat ze snotverkouden is, of verhoging heeft!

En nu ik al zoveel over Suzanne heb verteld, ook nog maar even een Fabi-update! Ons mannetje is nu gelukkig helemaal gewend hier en kan weer heerlijk zelf spelen. Hij heeft op het moment een levendige fantasie. We hebben bijvoorbeeld muizen in het dak zitten en als je hem dan verteld dat de muizen gaan douchen als het regent, verzint hij er zelf van alles bij! Met zijn klei kan hij ook uren spelen! Toen ik hem vertelde dat er deze week geen school was, omdat juf Iris op vakantie is, had hij bedacht dat ze dan wel heel verdrietig moest zijn! Als ik hem kom ophalen bij de psz, wil hij eerst niet mee en dan wil hij elke keer alle kindjes een zoen geven!

Nou goed, nu heb ik jullie wel weer een beetje een idee gegeven wat ons hier zo bezig houdt! Tot de volgende blog maar weer, hopelijk gepost vanaf de Bergstrasse! Tjüssli!

8 februari

Vandaag naar de babyclub geweest. Dat was voor herhaling vatbaar is. Er waren denk ik 12 baby's+moeders, dus een goede kans om wat contacten op te doen. De bijeenkomst is in Fabian zijn klaslokaaltje en die vermaakt zich prima. Alle baby's werden door hem van een heerlijke maaltijd voorzien!

Ons meissie vindt het allemaal prima als ze maar op tijd de borst krijgt en niet al te lang wakker gehouden wordt.

De badminton heeft carnavals vakantie, dus daarmee begin ik pas over 2 weken. Ik heb me ook opgegeven voor een cursus "inleiding in de danstherapie". Ik dacht: laat ik eens gek doen!!! Maar het is nog niet zeker dat het door gaat, want er waren pas 2 aanmeldingen.

Martijn gaat nog steeds elke dag op de fiets! Erg stoer! Ik ben gisteren op de fiets met fietskar naar Oberuhldingen gegaan. Dat is prima te doen, behalve de laatste 200m. De Bergstraße omhoog... En Fabian zeurt elke keer dat hij de heuvel op wil lopen, maar mooi dat hij nu wilde rijden. Over 10 maanden hebben we een kei conditie!

Verder hebben we nog steeds geen telefoon / internet en is het zwembad nog leeg.

9 februari 14uur

Ik zit op het terras te zweten in de zon. Op de achtergrond de alpen. Lekker buiten voeden. Suzanne heeft het ook al snel warm. Voor de gein zet ik de thermometer even in de stoel. 32°C! Dit is me even genieten!

11 februari

Gisteren zijn we naar Überlingen gefietst. Een klein stadje zo'n 10km ten westen van Uhldingen. Het is een mooie fietstocht langs de oever van het meer. In Überlingen was het gezellig druk en er was een marktje waar allerlei (biologische) streekprodukten. Van zelfgemaakte jam, chutney en pesto's, tot groente fruit en brood.

Naast de buurt verkennen en lekker fietsen, was onze missie nog steeds het vinden van een antislipmat voor in bad en ovenwanten, maar wederom zijn we hier niet in gelaagd.

Op de terugweg lagen onze kinders allebei heerlijk te slapen in de kar! Martijn is erg stoer met fietskar de Bergstraße opgefietst, terwijl ik zonder halverwege op moest geven. Er moet nog hard aan de conditie gewerkt worden!!!

Martijn: Na wat bespiegelingen van Mattie zal ik ook eens een duit in het zakkie doen. Het is wel duidelijk uit Mattie’s verhalen dat het hier ons erg goed bevalt. Afgelopen week ben ik ieder dag naar het werk gefietst, 14 km heen en 14 km terug. Inderdaad stoer, maar ook goed voor de conditie (Eigenlijk wil ik in NL ook een langer stuk fietsen dan de 3,5 km naar Dutch Space, maar ja, om nou met een omweg naar Leiden gaat me toch iets te ver).

Het is een mooie fietstocht, zo fiets ik tussen de wijngaarden en het meer in oostelijk richting naar Immenstaad. Daar ligt de het industriële complex van EADS (vroeger heette het Dornier), waarvan EADS Astrium onderdeel uitmaakt. Daar worden aan de lopende band satellieten in elkaar gesleuteld en getest. In de cleanroom staan nu Terrasat, Aleosys, Metop 3 & 4 en Herschel. Er is een galerie ruimte waar je mooi van boven op alle satellieten met hun activiteiten kan kijken.

Ik maak deel uit van het functioneel testteam van Herschel, daarin zitten: 3 EADS medewerkers, 4 Italianen van Alenia (uit Turijn), 2 Britten & 1 fransman; een internationaal team, dus. De 4 Italianen ken ik nog uit Turijn, dus dat is eigenlijk wel gemakkelijk.

De eerste dag kon ik al gelijk aan het werk, want een van de Dutch Space onderdelen leek niet goed te werk (dit was uiteindelijk toch niet zo). Verder heb ik een cursus gehad in het checkout systeem, dat ik al van de afgelopen jaren veel mee gewerkt heb. Maar de cursus was toch nuttig, want zo leer je ten minste ook de reden waarom de verschillende onderdelen in elkaar gezet hebben. Het was ook een goede gelegenheid om het team te leren kennen.

Herschel is eigenlijk een speciaal geval. De hebben de satelliet ontvangen zonder de drie meetinstrumenten, die worden het komende jaar aangekoppeld. Dus een groot gedeelte van de satelliet is al in elkaar gezet in Turijn door Alcatel-Alenia. Dat bedrijf is de grootste concurrent van EADS Astrium, dus in ons team bestaat uit werknemers van de concurrent Alcatel (de Italianen) ! Zij mogen alleen onder begeleiding de cleanroom in, hebben beperkte toegang tot het EADS Astrium netwerk, enz, enz. Dat geldt voor mij gelukkig niet, maar dat geeft wel een merkwaardige sfeer.

Ieder dag begint het werk met een dagelijks meeting met het hele Herschel team; wij, werktuigbouwkundig en electro-technische ingenieurs. Deze meeting begint om 08:00, dus het is vroeg uit de veren ! De voorgaande dag wordt dan doorgesproken plus de geplande activiteiten. Deze meeting duurt hooguit 20 minuten, dat is behoorlijk efficiënt. Iedereen begint dus vroeg, maar stopt gelukkig ook vroeg, om vijf uur in de middag kan je er een kanon afschieten.

Zoals je wel van Mattie gelezen hebt is het ontbreken van het ADSL & VOIP modem het grootste gemis, hopelijk komt daar volgende week verandering. Duitse televisie is wel een geval apart, het is goed bagger, maar ja, dat wisten we eigenlijk wel, gewoon een boek gaan lezen of zo. Misschien gaan we wel aan de betaal-TV, maar dan moet ’t wel heel hopeloos worden.

Het huis bevalt goed, dus hier kunnen we het wel de komende maanden goed uithouden.

Oh ja, we hebben sinds vanavond een gevuld zwembad !

Hallo allemaal.

We zijn nu 4 dagen in Unteruhldingen en hebben onze draai al aardig gevonden. Uiteraard is het nog wel wennen, maar dat kost stukken minder moeite dan een jaar geleden in Turijn. Het scheelt echt enorm dat ik de taal zo goed spreek (en niet zwanger, moe en misselijk ben!)

Ons huis bevalt ons prima. We hebben veel te veel ingepakt. Het ligt erg rustig, op een heuvel. Het uitzicht over de Bodensee en Schloss Mainau zijn fantastisch. Twee minuutjes lopen en we zitten in het bos en naar het “strand” is ongeveer 10 minuutjes wandelen. Het zwembad hebben we nog niet uit kunnen proberen, want dat wordt op het moment schoongemaakt. Wel blijkt er ook een sauna op het complex te zijn; Dus aan vermaak geen gebrek!

Tot nu toe valt ons vooral de zakelijkheid in combinatie met de vriendelijkheid op. Iets dat in Nederland nauwelijks voor lijkt te komen. Zo moeste we samen bij de bank langskomen om een dood gewone girorekening te openen. Wat bij mij de vraag opriep of we wel in aanmerking zouden komen voor een rekening, maar toen we daar waren, kregen we meer de indruk dat ze gewoon even persoonlijk kennis willen maken.

Vrijdag 2 feb.

Vandaag hebben we weer iets erg grappigs meegemaakt met ons stoere kleine mannetje! We zouden voor het eerst even gaan kijken bij de peuterspeelzaal om te zien of het wat is, maar we waren noch niet binnen, of meneertje had zijn jas al uitgedaan... Er was überhaubt geen sprake van dat we meteen weer konden vertrekken! Laat staan dat meneertje even moest wennen. Gelukkig deden ze helemaal niet moeilijk en mocht hij meteen een uurtje blijven. Juf Iris moest juist erg om hem lachen, omdat hij totaal niet verlegen was en meteen op al het speelgoed afdook en andere kindjes bij zijn spel probeerde te betrekken.

Dus daar stond mamma weer buiten, met geen idee wat te gaan doen. Ik heb eerst maar een beetje de buurt verkend en zonder briefje boodschappen gedaan.

Fabian heeft het zo naar zijn zin gehad dat hij na dat uurtje nog steeds had willen blijven.

Volgende week mag hij 2 à 3x komen. Eerst even kijken hoe het allemaal loopt.

Dinsdag 6 februari

Nou, onze spullen zijn zaterdag veilig aangekomen. We hebben niet echt iets heel erg gemist, maar het is toch lekker om alles weer bij de hand te hebben. Nou alleen nog vaste telefoon en internet. Het modem paste niet in de brievenbus en is weer terug naar de post gegaan. Daar heeft het te lang gelegen en is weer terug gestuurd naar de telekom... Om de hele toestand nog ingewikkelder te maken, staat ook nog alles op naam van onze huisbazin. Het kan dus allemaal nog wel even duren.

Aan het zwembad moet nog iets gerepareerd worden, dus dat kan ook nog even duren.

Martijn is vanaf vrijdag op de fiets naar zijn werk gegaan. Hij doet er 50 minuten over, dus da’s best wel stoer. We hebben straks allemaal een kei conditie, want voor de boodschappen moeten we de “berg” af en de wasmachine staat 3 verdiepingen lager in de kelder.

Fabian is vandaag weer naar “school” geweest. Nog voordat hij vanochtend zijn pyjama helemaal uit had wilde hij al zijn jas en schoenen aan gaan doen om weg te gaan!!!