Hallo allemaal.

We zijn nu 4 dagen in Unteruhldingen en hebben onze draai al aardig gevonden. Uiteraard is het nog wel wennen, maar dat kost stukken minder moeite dan een jaar geleden in Turijn. Het scheelt echt enorm dat ik de taal zo goed spreek (en niet zwanger, moe en misselijk ben!)

Ons huis bevalt ons prima. We hebben veel te veel ingepakt. Het ligt erg rustig, op een heuvel. Het uitzicht over de Bodensee en Schloss Mainau zijn fantastisch. Twee minuutjes lopen en we zitten in het bos en naar het “strand” is ongeveer 10 minuutjes wandelen. Het zwembad hebben we nog niet uit kunnen proberen, want dat wordt op het moment schoongemaakt. Wel blijkt er ook een sauna op het complex te zijn; Dus aan vermaak geen gebrek!

Tot nu toe valt ons vooral de zakelijkheid in combinatie met de vriendelijkheid op. Iets dat in Nederland nauwelijks voor lijkt te komen. Zo moeste we samen bij de bank langskomen om een dood gewone girorekening te openen. Wat bij mij de vraag opriep of we wel in aanmerking zouden komen voor een rekening, maar toen we daar waren, kregen we meer de indruk dat ze gewoon even persoonlijk kennis willen maken.

Vrijdag 2 feb.

Vandaag hebben we weer iets erg grappigs meegemaakt met ons stoere kleine mannetje! We zouden voor het eerst even gaan kijken bij de peuterspeelzaal om te zien of het wat is, maar we waren noch niet binnen, of meneertje had zijn jas al uitgedaan... Er was überhaubt geen sprake van dat we meteen weer konden vertrekken! Laat staan dat meneertje even moest wennen. Gelukkig deden ze helemaal niet moeilijk en mocht hij meteen een uurtje blijven. Juf Iris moest juist erg om hem lachen, omdat hij totaal niet verlegen was en meteen op al het speelgoed afdook en andere kindjes bij zijn spel probeerde te betrekken.

Dus daar stond mamma weer buiten, met geen idee wat te gaan doen. Ik heb eerst maar een beetje de buurt verkend en zonder briefje boodschappen gedaan.

Fabian heeft het zo naar zijn zin gehad dat hij na dat uurtje nog steeds had willen blijven.

Volgende week mag hij 2 à 3x komen. Eerst even kijken hoe het allemaal loopt.

Dinsdag 6 februari

Nou, onze spullen zijn zaterdag veilig aangekomen. We hebben niet echt iets heel erg gemist, maar het is toch lekker om alles weer bij de hand te hebben. Nou alleen nog vaste telefoon en internet. Het modem paste niet in de brievenbus en is weer terug naar de post gegaan. Daar heeft het te lang gelegen en is weer terug gestuurd naar de telekom... Om de hele toestand nog ingewikkelder te maken, staat ook nog alles op naam van onze huisbazin. Het kan dus allemaal nog wel even duren.

Aan het zwembad moet nog iets gerepareerd worden, dus dat kan ook nog even duren.

Martijn is vanaf vrijdag op de fiets naar zijn werk gegaan. Hij doet er 50 minuten over, dus da’s best wel stoer. We hebben straks allemaal een kei conditie, want voor de boodschappen moeten we de “berg” af en de wasmachine staat 3 verdiepingen lager in de kelder.

Fabian is vandaag weer naar “school” geweest. Nog voordat hij vanochtend zijn pyjama helemaal uit had wilde hij al zijn jas en schoenen aan gaan doen om weg te gaan!!!