Het is eindelijk een feit. Suzannes laatste tand is doorgekomen! Wat een enorme bevalling was dat. Ik hoop niet dat ze van haar kiezen nog meer last zal hebben. De arme Meis...
Voor mijn gevoel is het grote loslaten van Fabian nu ook begonnen. Hij is vorige week voor het laatst naar juf Iris geweest en na de vakantie, over 4 weekjes, gaat hij naar de kleuterschool. Okee loslaten begint al vanaf de geboorte, als je je baby weg moet geven om nagekeken te worden en daarna als je stopt met borstvoeding en zo, maar dit voelt op de een of andere manier toch definitiever. Als een veel grotere stap!
Bij Iris was hij duidelijk de grootste, qua lengte en gedrag, maar op de kindergarten zal hij weer de kleinste zijn. Ik denk wel dat hij eraan toe is. Zelf kijkt hij er met gemengde gevoelens naar. Het idee van elke dag in het bos spelen spreekt hem erg aan. Hij verzint erop los wat hij allemaal kan gaan doen in het bos, met takken, emmertjes, schepjes... (en misschien is hij nu wel groot genoeg om met de hamers te mogen spelen) Aan de andere kant vind hij het moeilijk om zijn vertrouwde dingen los te laten. Maar als er andere kindje zijn, vind hij meestal snel zijn draai.
Hier in huis waart weer een aantal virusjes rond. Suzanne had vorige week donderdag alles ondergespuugd. Al haar eten kwam er weer uit. Die vrijdag begon ik met me gammel en misselijk te voelen. Afgelopen Zaterdag had Fabian koorts. Gisteren had Suzanne koorts en vandaag is Martijn niet lekker... Gelukkig waren de kinderen allbei snel opgeknapt.
Posts
