Mijn kuur avontuur...

We zijn weer thuis... Ja, inderdaad, bijna 2 weken vroeger als gepland...

Ik had al na een paar dagen het idee, dat ik niet op de juiste plek zat. Het opname gesprek bij de psych duurde 15 minuten en daar kreeg ik te horen dat een op een gesprekken eigenlijk niet zo de bedoeling waren en dat ik een Burn-Out heb. Dat laatste kwam nogal hard aan. Ergens wist ik het natuurlijk wel, maar dan te horen dat het echt zo is. Als je echt behoefte had aan een gesprek kon je je bij de toegewezen psych op de lijst zetten.

Toen begon het 'kuren'. Je kreeg een schema van behandelingen en sporten. Ik had het gevoel van hot naar haar te moeten rennen. De druk en de spanning in mijn lijf liepen alleen maar op. Even rustig tot mezelf komen was er niet bij. Suus vond het verschrikkelijk in de kinderopvang en haar huid werd met de dag slechter. Maandag waren alle afspraken met de psych tm woensdag al bezet.

Maar goed, om een lang verhaal kort te maken, ik kreeg hoe langer hoe meer het gevoel, dat het voor mij niet de juiste plek was. Toen Fabian en Suus ook nog ziek werden en we 48 uur op onze kamer in quarantaine moesten, wilde ik alleen nog maar naar huis.

Nu ben ik behoorlijk moe, maar helemaal voor niks is het ook niet geweest. Ik heb het Nordic Walken 'ontdekt'. Ik was er altijd erg sceptisch over en er hangt ook al JAREN een Fokke en Sukke bij ons op de WC: Nordic 'silly' walking. Maar eigenlijk is het heerlijk.

Nu eerst eens bijkomen van dit avontuur en vollop genieten van het weer thuis zijn.

Een kuur is volgens mij erg fijn als je wat oudere kinderen hebt en geen pakketje bij je draagt uit het verleden (waarvan je de dringende behoefte hebt er van af te komen en erover te praten)