Kattekwaad in een rare wereld.

Ik ben er weer eens achter gekomen dat we in een rare wereld leven. Een wereld waar je in de eerste week van januari, wat volgens mij toch hartje winter is, geen warme broek, lekkere trui, vest, of stevige schoenen meer kunt krijgen voor je kind. Als je tenminste geen knal groen vest of eentje van bijna 70 Euro wilt kopen.

Fabian heeft een groeispurtje gehad, waardoor een aantal van zijn broekjes en truien eigenlijk niet meer passen. Dus we gingen shoppen in Katwijk. We zijn in wel 5 winkels geweest, maar nergens was meer wat te krijgen in zijn maat. Wel volop voorjaarskleding! Bij de kinderschoenenwinkel hadden ze uitverkoop, maar voor maat 28 stonden er alleen meidenlaarzen en één paar gimpies, die eruit zagen alsof bij het eerste graadje vorst zijn tenen eraf zouden vriezen. Op een paar plastic klompen na was dat alles. Zelfs de 'nieuwe collectie!' was nog niet binnen

De ijsheiligen zijn pas over VIJF maanden. Dat is bijna een half jaar, waarin het nog behoorlijk koud kan worden.

Kan iemand mij vertellen wat de filosofie ervan is dat je midden in de winter, geen winterkleding kunt kopen? Het komt me niet erg klantvriendelijk over! Moeten we onze kinderen een pilletje gaan geven dat ze, owee owee, niet halverwege "het seizoen" een groeispurt krijgen?
Zaterdag doen we nog een poging in Leiden en anders wordt het behelpen met wat we hebben en maar HEEL SNEL zomerkleding gaan kopen, voor het op is.
....................................................................................................................................................
Vanochtend kregen ik even de schrik van mijn leven. Een van de buren reed weg, maar onder de auto zat een poes. Ik Suzanne aan de kant gezet en druk gebarend de straat op gerend. Bleek het beest dat elke dag te doen. Even later zat het beest op de auto van andere buren, die ook de kinderen naar school gingen brengen.
Helaas waren wij daarna aan de beurt en vond Fabian het allemaal maar al te leuk: het beest zat binnen no time IN de auto. Geen probleem, dacht ik. Ik laad de kinderen en de buggy in en haal poes eruit voor ik wegrijdt... Wel een probleem, want Suzanne wordt helemaal wild als ze een beest ziet en begint heel hard te gillen, waardoor de poes in paniek raakt en Fabian in zijn gezicht krabt (gelukkig niet hard). Tijdens de worsteling die dan ontstaat bijt poes mij ook nog eens in mijn hand en probeert te krabben...
Uiteindelijk is het gelukt om weg te komen zonder poes in de auto of onder de wielen. Ik hoop alleen dat ik nu niet elke ochtend met kinderen EN poes moet worstelen voordat we weg kunnen rijden! Morgen maar een plantenspuit meenemen.