26 februari

Weer veel te schrijven!
Het begint een beetje saai te worden zo zonder modem/telefoon. Daarom extra dank voor jullie gezellige mailtjes. Via Martijn komen ze geregeld op de Bergstrasse aan! Ons is nu beloofd dat we het modem uiterlijk morgen zullen krijgen, maar inmiddels is het motto: 'Eerst zien, dan geloven!' Zul je zien, zitten we straks met meerdere modems!
Suzanne heeft de inentingen weer met glans doorstaan. Ze had waarschijnlijk wel een sprongetje aan het eind van de week, want ze was heel veel aan het mopperen en sliep overdag erg slecht. Vannacht had ze daarentegen weer een mijlpaaltje... Ze heeft van 19 uur tot 6.15 uur geslapen! D'r voet probeert ze nu voortdurend in haar mond te steken.
Fabian en Suzanne samen zijn net een verliefd stelletje! Er wordt over en weer wat afgelebberd, gekust en gelachen. Soms moeten we Suzanne een beetje in bescherming nemen tegen de liefkozingen van haar broer!
Fabian had deze week vakantie, maar er is geen dag voorbij gegaan of hij had het over juf Iris! Hij kijkt nou al uit naar morgen, want dan is ze terug van vakantie. Hij heeft ook zijn eerste woorden Duits gesproken! Net als zijn eerste nederlandse woord, was zijn eerste duitse woord: NEIN! (fijn!) Okee, hij begint gelukkig ook te tellen in het Duits. Lang leve Sesamstrasse!
Het was eigenlijk heel de week mooi weer en we hebben een groot deel van de tijd op de 'binnenplaats' doorgebracht. Fabian in de zandbak, of zijn vrachtauto van het heuveltje af laten rijden, mamma op het bankje met een boekje, aan het genieten van Fabian die op zijn beurt net zo hard geniet! (Dit zijn duidelijk de pareltjes van het thuismoederen!) Als ik ga etenkoken, wil Fabian niet mee naar binnen, maar gelukkig kan ik hem goed in de gaten houden vanuit het keukenraam. Hier is mijn motto ook: "Beter buitenspelen, dan voor de televisie hangen!"
Bij gebrek aan een modem en het fantastische weertje, zijn we vrijdag maar een eind erop los gaan wandelen! Achter het wijkje de bossen in. De paden zijn goed te bewandelen met de fietskar. Wel moet er af een toe een fikse heuvel beklommen worden. Als Fabian 'los loopt', is hij helemaal in zijn element. Elk steentje moet gelicht worden, elke tak versleept. Als zijn buidelzak overloopt van de stenen en beukenootjes, smijt hij het allemaal de bosjes in en begint het feest opnieuw! Na een tijdje laad ik hem weer in de fietskar en kunnen we even flink doorstappen. Als Suzanne begint te mopperen, voed ik haar aan de rand van een groot veld, zittend op een paaltje. 2 ½ uur later zijn we weer thuis en hebben we ruim 5 km gelopen.
Vrijdag avond was ook mijn eerste badminton avondje. Om tien voor acht sta ik voor de sporthal, want ik wil de eerste keer niet te laat komen. Er wordt nog druk gevoetbalt en als ik na 20 minuten echt begin te twijfelen of ik wel in de juiste hal en op de juist tijd aanwezig ben, komt Uwe, die ik aan de telefoon gesproken heb, binnen. Hij weet niet of er genoeg mensen komen om te kunnen spelen... maar al gauw druppelen er anderen binnen en uiteindelijk zijn we met zijn negenen. Een heel gemeleerd gezelschap en errug gezellig. Lekker ontspannen wedstrijdjes tegen elkaar. Het duits is nog wel een beetje wennen, maar al gauw heb ik door dat de Shuttle 'een Bal' is en de service 'eine angabe'. Ik ga dus voortaan elke vrijdag in Oberuhlingen badmintonnen.
Zaterdag hebben we het rustig aan gedaan. We doen alleen even boodschappen in Überlingen en hebben een stofzuiger besteld. Die van hier is nogal waardeloos en die van het Botenpad werd de laatste tijd wel erg warm. Als we de supermarkt binnen lopen, komen we Uwe, van de badminton tegen! Erg grappig om nu al bekenden tegen te komen.
Zondag is het niet echt weer om naar buiten te gaan, dus als Suzanne slaapt, gaan we met Fabian even zwemmen. Daar blijt ons waterratje met tijdelijke watervrees, weer helemaal genezen te zijn. Hij moet even overgehaald worden om in het water te komen, maar na 10 minuten roept hij: "Alleen! Alleen!" en wil hij alleen met de stroom meedrijven! Misschien helpt het dat we zijn andere zwemband om hebben gedaan, of wil hij stoer doen voor pappa?!?!?!
Om half 5 stappen we de deur nog even uit voor een wandelingetje. Op een gegeven moment besluiten we nog één afslag door te lopen, voordat we links afslaan om weer terug te gaan. De volgende afslag blijkt echter niet zo snel te komen en als we uiteindelijk bij een parkeerplaats met een kaart aankomen, blijken we bijna in Meersburg te zitten. We zijn pas weer om 6 uur thuis en ik moet nog eten koken, maar we hebben nog even heerlijk genoten van het mooie bos en de lekkere avondlucht.
Fabian is trouwens dol op pappa's aardbeien toetje. Hij houdt vol dat het een "lokoelaren-toetje" is, of wel een chokolade toetje. Maultaschen, een soort duitse ravioli, gaan er ook erg goed in!
Goed, dat was het weer voor deze week.
Tjüssli!